?Superpaddestoel? in de Waddenzee

Omdat uitzendingen vanaf een schip op zout water veel verder reiken dan vanaf land of zoet water, is gekozen om het schip korte tijd op zee te leggen. Sinds jaar en dag wordt het schip voor de verschillende uitzendingen vanaf zee door de Terschellinger Bank van Rederij Waddentransport vervoerd en wordt voor de verankering een meer-boei gebruikt, of een enorm blok beton. Hoewel de ankerlier van het schip sinds een paar jaar weer werkt was het ontbreken van een bruikbaar anker een beletsel om echt zelf te ankeren.

Sinds vorige week echter beschikt het radiolichtschip over een origineel anker voor lichtschepen. Een zogenaamd paddestoelanker. Omdat een lichtschip in principe permanent op een locatie werd neergelegd was er behoefte aan een anker dat niet door het draaien van het schip ‘over de kop’ getrokken wordt waardoor de verankering minder solide is. Een paddestoelanker is een soort van kom die, hoe het schip ook draait, altijd houdt. Het is een anker dat wel minder makkelijk te lichten is, maar de lier van de Jenni Baynton had er geen werk van. Het anker hangt nog een meter uit de kluis omdat de kluit zware klei die er in zit er nog uit moet spoelen. Dat maakt dat de voorbijgangers een prima beeld krijgen van de aparte vorm.

Vele luisteraars meldden trouwens dat ze in de reportage op televisie van Een Vnadaag over de zoutwinningsproblematiek een scène zagen waarin de camera gericht werd op de Waddenzee en het radiolichtschip in beeld kwam.