Nieuws

Column DAT TREFT - Willem

Door Jeroen Pietersma
?Hoi. Weet je nog hoe ik heet?? De jongen plofte neer op de bank. ?Ja hoor. Jij bent Jildert, Erik of anders Willem.? Helaas. Niet goed. We waren op een feestje en even daarvoor hadden twintig jongens zich voorgesteld. Het gaf niet, onze namen wist de bank-plof-jongen zo ??n, twee, drie ook niet meer. Maar daar had hij iets op bedacht. Met een pen kladderde hij ze in de juiste volgorde op zijn hand.

Nu moesten mijn vriendinnen en ik wel op dezelfde plek blijven zitten vanavond, dat was het handigst. Anders werd het net als dat spelletje met drie bekertjes waar één balletje onder zat. Maar dan met meisjes in plaats van bekertjes. En zonder bal. Dat. Het was één uur ’s nachts en ik vond het reuze filosofisch. “Kijk”, de ballenjongen schoof zijn mobiel onder mijn neus. Heel vaag zag ik iets van een auto. Een Audi was het. Toe maar. “Mooi hoor. Maar die is niet van jou.” “Welles.” Best joh. Wat jij wil. Een hoogblonde jongen pakte zijn telefoon er ook bij. “Kijk.” Ik zag een dikke tractor, maar daar bleek het niet om te gaan. Linksonder stond nog een piepklein blauw autootje verdekt opgesteld. Zó. Mooi man. Volgende keer tijdens het opscheppen maar zeggen dat je de tractor bedoelt. Jammer dit. Nou, hij was er anders heel blij mee. Had ik het ook koud trouwens? De bank stond buiten en ik rilde. “Nee hoor. Niet koud.” Ik vond zijn jas niet zo mooi. “Ik heb het wél koud!”, brulde een maat van de jongen naast me. Onmiddellijk kreeg hij de jas van zijn vrind toegeworpen. Galant. De rest van de tijd praatten we over onze namen, die het centrale thema van gesprek waren geworden. Om het kwartier liet Jildert/Erik/Willem weten dat hij ze nog wist. Dat was fijn en gaf een gevoel van sociale binding. Zeg, wist ik waarom hij de mijne kon herinneren zonder dat hij op zijn hand keek? Nee, vertel op. Nou, zijn ex had dezelfde naam. Vandaar. Maar over haar wilde hij het liever niet hebben. Nogal een afgelikte boterham, begreep ik wel? Zijn jaren 90 woordkeus paste niet bij zijn niet-mooie stoere jack, maar ik begreep de strekking. Terwijl de helft van het volk al in lantaarnpalen hing praatten we nog even met een jongen die aan yoga deed en de schoprioen (Oh ja joh, de schoprioen? Knap hoor) scheen te kunnen, en toen doken we de kroeg in. Daar hadden ze namelijk bekertjes. Zonder balletjes.
Tamara

 

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.

 

|Doorsturen

Buienradar



Agenda