Nieuws

Column DAT TREFT - Wenen

Door Jeroen Pietersma
Van een leien dakje ging mijn entree niet. Terwijl ik richting het tweetal banjerde struikelde ik over een gespannen draad en mijn vraag of ze een camping aan het bouwen waren viel ook niet goed. Misschien bezorgde mijn hoofd vol bagger de twee argwaan.

Ik had gesurft en sloeg nogal een modderfiguur. Maar volgens mij vonden ze me sowieso al stom. “Een camping bouw je niet”, mompelde de man, en hij ging stug door met het opzetten van een niet-camping. De vrouw naast hem zweeg. Tien meter verderop stonden twee caravans in het zand. Ergens had hij wel gelijk. Ik had het woord ‘receptiegebouw’ overwogen, maar vreesde dat de link met de caravans dan te zwak zou zijn. En hallo, openingszinnen zijn per definitie stom en clichématig. Meestal wordt daar niet zwaar aan getild. “Wat bent u wél aan het maken?” Ik tuurde naar de driehonderd palen op het strand. Nou, dat wilde hij best even uitleggen. Dit was nog maar een houten skelet, maar de bedoeling was dat de kunstenaar hier tot en met juni ging schilderen op in elkaar overlopende doeken. Zoiets. En dat zou hij doen op klassieke muziek. Dat deed de man namelijk altijd. Een verhaal over een skelet, componist Gustav Mahler en de hoofdstad van Oostenrijk volgde. “Terwijl ik schilder, kan iedereen tussen het werk doorlopen en meekijken.” Oh leuk, work in progress dus. “Ja, maar dat is altijd zo”, murmelde de kunstenaar. Ik vond van niet. Als je driehonderd voltooide origami-vouwsels op een strand plempt is er weinig meer in progress. Ja, het zand kan het papier aantasten, maar dat gaat wel heel diep allemaal. Maar dat van die klassieke muziek klonk leuk, dat moest ik de man nageven. Kiten op klassiek doen we op dit moment nog vrij weinig. Het zou horizonverbredend zijn. “Nou, wij komen hier wel vaker, dus we zien u vast nog wel eens”, groette ik. De man leek er niet bijzonder blij mee. Thuis, verlost van de blubber, las ik op internet iets naars over het kunstproject. ‘De klassieke muziek is te beluisteren via koptelefoons.’ Ik weet niet hoe lang die snoeren gaan worden, maar ik heb de indruk dat het ’m niet gaat worden, kiten op klassiek. Bacherzooi.
Tamara

 

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.

 

|Doorsturen

Buienradar



Agenda