Column DAT TREFT - Snars

Snars
Helemaal toen we hoorden dat twee oud-klasgenoten op eigen houtje de Elfstedentocht hadden volbracht. Het moet gezegd, onze tocht naar Kimswerd was ook best goed gegaan, al ging één van mijn schaatsmaatjes met ladder en al horizontaal en moesten we het centrum doorkruisen op sokken bij gebrek aan schaatshoezen. Echt bevredigend was de prestatie nog niet, dus togen we een dag later opnieuw naar het ijs. Er moesten meters gemaakt worden, zoveel was duidelijk. Heel even leken de zere voeten van mijn schaatsmaat (ja, die van de ladder) onze heldentour vroegtijdig te beëindigen. Zeer vroegtijdig. Na één meter, zelfs. Ik verzon iets als “Jóh, je voelt geen pijn meer als je eenmaal bezig bent” en daar was Kimswerd al. “Kom, we gaan door. Kun je thuis vertellen dat je in Arum bent geweest.” Ik ging op de foto met een schaap ergens in het midden van nergens, we schaatsen wat, en daar was Arum. “Witmarsum is hier vlakbij, geloof me.” Mijn vriendin schaatste op kunstschaatsen en geloofde er geen snars van. “Kom, we gaan terug”, zei ze ferm, en reed mee naar Witmarsum. We finishten. En wat waren we trots. We deden van ‘hoera, highfive’ en pakten de mobieltjes om onze familie de ‘je raadt nooit waar we zijn’-boodschap te brengen. We hoopten dat het thuisfront niet ‘Bolsward’ zou zeggen en lieten de telefoon overgaan. “Eh,” mompelde een passant, “jullie zijn nog niet in Witmarsum,hoor.” Zoute tranen vielen op het ijs en vroegtijdig verbraken we de verbinding. Een halve kilometer moesten we nog, troostte de man. We deden het binnen het uur. En weer was daar die trots. Nu mocht het. We belden opnieuw. “Wij staan, dit gaan jullie niet geloven, in Witmársum.” Ok, prima, vond het thuisfront. Als jullie maar voor het donker thuis zijn. En dat waren de jonge helden. Om zes uur stipt bereikten ze eindbestemming Harlingen. Aanwezigen: nul. Niemand. Geen hond die onze aankomst kon bevestigen. Dus alsjeblieft, geloof ons op ons woord. We hebben slechts één foto. Een foto van één of andere schaatser en een schaap.
Tamara

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.