Column DAT TREFT - Sjunnet

Weggestuurd. Want Willem was op Klaas. Die vond hij fantastisch. Dat wist alleen helemaal niemand, dankzij het kundige knip- en plakwerk van de KRO. Jur en Wil, Wil en Jur. Het klonk veelbelovend. Vertrouwd, wel. Twee handen op één gedachte. Twee zielen, één buik. Dat. “Ik vind je een fantastische man... maar ik kies voor Jurjen. Die hoort bij mij.” We dachten het allemaal, toen Willem begon. Maar nee. Het was Klaas. Zenuwlachklaas. Uitslovenvoordeschoonoudersvanwillemklaas. Ikhoudnietvanknuffelenklaas. Die. Voor de ogen van Jur omhelsde Wil zijn object van affectie bijna stuk en heel Nederland huilde. Ja, Jurjen was traag als dikke stroop en bang onder water. Nou en. Zoiets went. Maar Willem vond het een saai idee, twee stille mannen op één erf. Niet spannend genoeg. Spannend. Waar hoorden we dat eerder. Inderdaad. Bij Aad. Aardappelaad, met zijn hoofd standaard in een hoek van zestig graden. De distelboer vond het niet nodig om zijn tweede optie Linda in te lichten over zijn liefde voor Jeannet. Jeannet vond van wel. En daar kwam ruzie van. Het ging zo: “Sjunnet, maar... ma... wie... maar Sjunnet.. wa-wa... woo...” Jeannet verstond dat. “Dat begrijp ik wel Aad, maar we moeten het toch vertellen. Anders houd je haar hier maar.” Ze wilde niet langer toneelspelen. Kon ze ook niet. “Spannend hè, zo vlak voor het keuzemoment?” had Linda haar gevraagd. En ze had ja gezegd. Daarna was van de spanning de pap mislukt. Zo dik als stroop, de pap. Kijk Willem. Dit krijg je dus als het spannend wordt. Kies Jurjen. Doe het voor ons.
Tamara