Column DAT TREFT - Rokkenjager
“Ach, kinderen. Je maakt ze en zodra ze achttien zijn zie je ze wel weer”, grinnikte de conducteur en hij beende de coupé uit. “Lekker verantwoordelijk!”, brulde de vader. Ik vond hem erg redelijk. Ik dacht zelf aan ‘je bent een lafbal.’ De man wendde zich tot zijn kinderstempelloze zoontje, dat ondanks alle ellende niet was gaan huilen. “Die meneer haat kinderen, jochie. Hij wil ze wel maken, maar er niet voor zorgen.” Het kind brabbelde ‘gevangenis’, ving ik op, en zijn vader keurde het idee niet af. Deze meneer was stout. Even daarvoor hadden ze gezellig gekeuveld over koetjes die melk maakten. En over koetjes die tartaartjes maakten. Dit was toch andere koek. Tijd voor iets luchtigs. “Kijk”, begon pa, en hij wees naar een passerende NS-trein. Zo’n eentje doet buurman besturen, hè?” Hij sprak meteen een stuk kinderachtiger dan net, toen de twee nog gewoon over aflatende zorg en gevangenissen praatten. “Hoi buurman, a je tooo!” A je to. Coryfeeën Buurman en Buurman roepen het al jaren. En zij hebben het op hun beurt weer van de Tsjechen. Die zeggen het als ze een probleem hebben opgelost. ‘En dat is het!’, zoiets is het. En dit was buurman. Buurman die trein besturen deed. Het kind lachte angstaanjagend hard en hield er pas mee op nadat we Deinum Centraal, Deinum Haven en Deinum Airport gepasseerd waren. We konden Leeuwarden bijna aantikken nu. “Stinkstad!”, riep de man. “We zijn er.” Hij wees. “Nu moeten we nog een flink eind lopen, helemaal naar die scheve toren daar.” Maar, vond pa, vandaag maakte dat even helemaal niets uit. “Het is rokjesdag, jongen. En daar houdt papa wel van, van rokjesdag.” Lekker verantwoordelijk. A je to.
Tamara
Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.
Uw reactie