Column DAT TREFT - Prut

We twijfelden. Ik dacht in een flits de zerk van een familielid te herkennen, maar zeker weten deed ik het niet. Nog steeds niet. Een aflevering herbekijken op internet kost een euro. Die prijs-kwaliteitverhouding is scheef. Ik weet niet of de makers tijdens hun brainstormsessie zelf opperden om een misdaadsprookje te maken, of dat ze er per ongeluk op zijn uitgekomen, maar gelachen hebben we in ieder geval wel. Om Wendy’s uniform, bijvoorbeeld. Dat was, zo interpreteerden wij het maar, nog niet binnen. “De serie zal de kijker meesleuren in het echte werk van een rechercheur”, had ik ergens gelezen. Oké. Prima. Maar als je dat pretendeert, moet je vervolgens niet je hoofdrolspeelster na drie volstrekt willekeurig gegraven gaten in een tuin het moordwapen laten vinden. Binnen vijf minuten. Want dan moeten wij dus gewoon alleen maar heel hard lachen. Keihard. En dan nog wat. De eerste agent die zijn telefoon opneemt op het moment dat hij een ontsnapte gevangene onder schot houdt, moet nog ontslagen worden. Dus op welk ‘echt werk van rechercheurs’ de serie dan is gestoeld, al sla je ons dood. Tja. Terwijl Wendy vrolijk doorging met het verrichten van ongeloofwaardige activiteiten, verkenden wij het terrein. “Hé, dat huis staat in Leeuwarden. Kijk maar, ik herken de luxaflex.” Achteraf beschouwd sloegen we er een beetje in door, want op een gegeven moment herkenden we elk bruin tuinhekje dat in beeld verscheen. En dat kon natuurlijk niet. Na een ontknoping die we niet begrepen, was de eerste aflevering afgelopen en doken we opnieuw in commercieel circus ‘La Voix’. Ah, nu komt het, dacht ik. Nu komt Wendy in beeld, met het schaamrood op de kaken. “Sorry, kijkers thuis”, zou ze gaan zeggen. “Sorry van daarnet.” Niet dus. Ja, ze kwam in beeld. As usual. Maar ze zei niets over de wanvertoning van even daarvoor. Misschien was het helemaal geen wanvertoning. Misschien hebben wij de kwaliteit gewoon niet herkend. Autsj. Dat was vals, hé? Dacht ik wel. Sorry.

Tamara

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.