Nieuws

Column DAT TREFT - Loffer


?Kijk.? M?n zusje wees. ?Heb ik gevonden.? Op de eettafel lag een cd. Och j??, dit ging ze niet menen. Het album van de Spice Girls! Wat een hereniging! Ik kreeg het schijfje cadeau na het behalen van mijn zwemdiploma, 1997, tweede startblok van links. Oranje badpak met girafjes, maat 116. Dat zwembewijs kon me gestolen worden, maar die cd, die draaide ik grijs.

 Ik was vijf en groot fan. Ik liep rond in een Spice Girls-T-shirt, sliep onder een Spice Girls- dekbed en sleep mijn kleurpotloden met een Spice Girls- puntenslijper. Lijntjes trok ik met mijn Spice Girls-liniaal en als ik erbuiten kleurde bood mijn Spice Girls-gum soelaas. Ik was het zesde bandlid dat nooit werd erkend. Nooit. Tijdens een playbackshow op camping De Twee Bruggen in Winterswijk deed ik met vier vakantievriendinnetjes ‘If joe wanne bie mai loffer’. Strontchagrijnig danste ik naast de maat. Ik was Geri, die avond. Belachelijk. Ik vond Geri stom. Victoria, Mel C en Mel B nog stommer. Ik wilde Emma zijn, maar dat mocht niet. Een meisje met rossig haar was al Emma. En de Spice Girls met twee Emma’s, dat zou niet geloofwaardig overkomen. Dus traden we op met een blonde Geri en een roodharige Emma. Niemand uit het publiek die ook maar één seconde dacht dat we de echte Spice Girls waren. Misschien moet ik blij zijn dat ik het cd’tje lange tijd niet zag. Het rakelt nogal wat emoties op. Ik weet niet of er binnenkort ergens een playbackshow wordt georganiseerd, maar als dat zo is, dan doe ik mee. Ik ben Emma en ik draag een dekbed. Het T-shirt, maat 116, kan ik niet vinden.

Tamara

|Doorsturen

Buienradar



Agenda