Nieuws

Column DAT TREFT - Feliz

Door Jeroen Pietersma
Hoi Mieke, ?t is met Geertrui. Hoe gaat het met je? En met de kleinkinderen? Ik schrijf je omdat ik me een beetje zorgen om je maak. Ik dacht, lieve Mieke, ik zeg het maar gewoon zoals het is. Ieder jaar ben jij de eerste van wie wij een kerstkaartje krijgen. Zo rond eind september is dat meestal.

In 3D, en altijd handgemaakt. Doordrenkt van sterke lijm en met veel gouden glitters die we daarna met veger en blik van de vloer kunnen vegen. Je maakte er werk van, Mieke. Ieder jaar weer. Ik herinner me die keer dat je er eentje stuurde met ‘Fijne feestdagen’ in het Chinees. Had je helemaal zelf gekalligrafeerd. Die hebben we toentertijd nog tot juni bewaard, zo mooi vonden we ’m. We kwamen er ook pas in juni achter wat het betekende, maar dat gaf niet. Oh, en in 1991, ik weet het nog steeds, kregen we een kaart van twee bij twee vierkante meter. Van wol. Groepsprojectje van je breiclub. ‘Fijne feestdager’, stond er in koeienletters als ik me niet vergis. Geen ‘n’ want de wol was op, maar wát een leuk initiatief.
Je kerstwens van 2003 vergeet ik ook nooit meer. Het ging toen even niet zo goed met jou. Weet je het nog, Miek? Stuurde je ons een cassetteband, ergens in mei. Wij luisteren. Had je een bandje vol geboerd op de melodie van ‘Feliz Navidad’. Bizár. Als we het nummer achterstevoren spoelden klonk je ineens als David Bowie. Geen idee hoe je dat destijds hebt geflikt Miek, maar knap was het wel. En zielig. In mei Mieke, in meí.
Beste Mieke, we hebben dit jaar nog geen kaartje van je gekregen. Ben je boos? Of was die digitale kaart met zingende kerstboom ‘ter vervanging van’? Want dan voelen wij ons een beetje te kakken gezet. Dat was niet jouw stem, dat hoorden wij best. En die tekst was correct Nederlands, dus daar kon jij ook niet achter zitten. Lieve Mieke, als het zo moet, dan liever niet.
Liefs, Geertrui
(via e-mail)

|Doorsturen

Buienradar



Agenda