Column DAT TREFT - Boefje

Gelukkig was er slaapplek. In Diever, zelfs. Het antwoord van de instructeur was weinig hoopgevend. “Hmm”, sms’te hij “…ben ik een taxichauffeur?” Nee, stelden we hem gerust. Dat was hij niet. Echt niet. Maar of we toch even langs Meppel konden morgen. Nou, vooruit. We kregen groen licht. Sterker nog, de rijlesman draaide honderdtachtig graden. Trouwens, hoe was het concert? En van wie was het? En waar precies? “Hartstikke leuk, James Vincent McMorrow, poppodium Hedon te Zwolle”, sms’ten wij. “Mooi, ken ik niet, oké”, reageerde hij. “Tot morgen en doe het boefje maar de groetjes van me.” Zo sloot hij af. Zo.Sloot.Hij.Af. Mijn klasgenoot kende hem inmiddels vier rijlessen lang. En deze kant kende ze nog niet, moest ze toegeven. Over het hoe en waarom van het koosnaampje, tastten we dan ook in het duister. Ik kon best een bus pakken morgen, opperde ik. Kleine moeite. Heus. De volgende dag zat ik braaf achter degene die me sans gêne een boefje had genoemd. Natúúrlijk mocht ik mee. En nee, ik hoefde niet te zwijgen. Dat was maar saai. Goh, kwam ik uit Friesland. Nou, daar hoorde je helemaal meer niks van hoor. De helft van de tijd hoorde ik ook niks van hem, want hij praatte binnensmonds en met accent tegelijk. En toen, toen maakte ik een grove fout. Ik was niet begonnen over zijn bijzondere sms, nee. Geen sprake van. “Hoe gaat het met jouw rijlessen?”, had de man me gevraagd. En ik gaf, naïef als ik was, een eerlijk antwoord. Vanaf dat moment was ik zijn nieuwe project. Ik had per ongeluk laten vallen dat ik nogal een staat van dienst heb als het op spookrijden aankomt en kreeg een driekwartier lange spoedcursus autorijden voor beginners. Ik probeerde met termen als ‘anticiperen’ en ‘defensief rijden’ mezelf weer op te waarderen. Het werkte averechts. Allemaal leuk en aardig, die begrippen. Maar het ging natuurlijk allemaal om de praktijk, wist de man. En hij ging verder. Eenmaal thuis sloeg ik mezelf voor m’n kop. Ik had tekst en uitleg gevraagd. Per ongeluk. Maar het was niet de uitleg die ik wilde. Daar was die tijger van me mooi mee weggekomen.
Tamara

Colums in de HC
Naast Tamara schrijven diverse columnisten in de papieren HC: Sybrich van schoener Avontuur, de Tobbedenker, kapper Houtman en Ouwe Neel.