Sloeproeiwedstrijd Grou
Wat doet de gemiddelde Nederlander op zaterdagochtend…. Auto wassen, boodschappen inslaan, met je kinderen naar voetbal of kaatsen, koffiedrinken bij je moeder…. Voor de Galliërs niets van dit alles, maar 22 kilometer bikkelen rondom de wateren van Grou.
Door de Galliërs
De Bartix ziet er na een schrobbeurt, en beplakt met nieuwe stickers top uit en rond 9.30 uur ligt ze in ’t water. Daarna volgt een ritueel van koffiedrinken, plaspauzes, getetter met collega roeiers en roeisters en zenuwachtig gedrentel op de kade. Wie dacht dat de ritueeltjes ophielden als de dames in de sloep zitten, heeft duidelijk zelf nog nooit geroeid, daar moet ook altijd nog van alles gebeuren met slangetjes drinkflessen, kleedjes, bandjes, dollen, broek uit, shirt uit of pak aan, insmeren van weke delen en dit alles onder luid gekakel. Net voor 12en zijn we ons aan ’t voorbereiden op de start en om 12.12 uur zijn we los.
Het eerste uur zit de vaart er goed in en het passeren van twee sluisjes gaat probleemloos, de roeisters ogen fit en hebben tegen die tijd al wat eerder gestarte sloepen ingehaald. Als we net over de helft zijn slaat de vermoeidheid iets toe en roeien we ook op een saai en nogal warm stuk. Maar dankzij de aanmoediging van nota bene een concurrerend team en langs de kant gelegen zeil jacht bewoners is de spirit binnen de kortste keren weer terug en roeien we weer op tempo.
De laatste kilometers van een wedstrijd wordt het altijd onrustig in de Bartix, er wordt heen en weer geschoven op de bankjes er wordt onderling aangemoedigd (lees geschreeuwd en ja uiteraard ook af en toe gevloekt), de koppen worden roder en er wordt bloedfanatiek aan de riemen getrokken.
Aan de stuurvrouw de schone taak om iedereen in het goede roeiritme te houden en ervoor te zorgen dat alles er uitgehaald wordt in de spurt naar de finish. Total löss finishen we 2.32 uur later. Een top tijd! Zo snel hebben we deze wedstrijd nog nooit geroeid.
Met de zon hoog aan de hemel en, Els die de biertas meesjouwt staan de dames weer innig tevreden voorzien van bier te wachten op de prijsuitreiking… En ja hoor de beker in onze klasse mag mee naar huis. Overall zijn we negende geworden, zeker niet slecht maar er is werk aan de winkel. Nog een paar weken en dan is het tijd voor de olympische spelen van het sloeproeien “de HT race”. We gaan ervoor. Wordt vervolgd….
