Mijn dag: Triatlon Albert van der Ven

Ik zou dit jaar voor de tweede keer mee gaan doen aan de Frysman. Door een harde val met de fiets twee weken van tevoren kon dit helaas niet doorgaan. Daar heb je dan een half jaar voor getraind. Was dit allemaal voor niks geweest? Nee dus. Na 6 weken herstel kon ik de trainingen weer hervatten. In overleg met mijn trainer Jacob Veenstra een nieuw doel bepaald. Hij zei: “It Giet Oan.” Almere is nog haalbaar. Almere had ik 2 jaar geleden ook gedaan, maar het was voor mij de beste optie. Daar ben ik toen gefinisht in 12:33:56. Mijn beste tijd van de drie hele triatlons waar ik gefinisht ben.

Nu wilde ik graag twee dingen. In de eerste plaats mijn tijd verbeteren en in de tweede plaats een keer een goede marathon lopen. De vorige keren ging het bij de marathon steeds mis. Ik klapte dan ongelooflijk in elkaar en moest uitlopen op het tandvlees. Ook hoopte ik een keer op een hele goede dag.

Om 7:35 startten we met 550 atleten. Allemaal tegelijk weg en proberen in de drukte in mijn slag te komen. Dit lukte wel goed. Soms beuk je tegen iemand aan, maar het was lekker water. De wind viel ook nog wel mee. Toen ik uit het water kwam zag ik op mijn horloge 1:20. Gelukkig bij dit onderdeel geen tijd verspeeld!

Rustig weg met het fietsen, want het zou nog een hele lange dag worden. De wind kwam uit het zuidwesten. Deze begon steeds krachtiger te worden wat de fietsomstandigheden pittig maakte. Voor de wind genieten, maar tegen wind in hard werken. Nergens beschutting in de open polder. Bij iemand in het wiel gaan fietsen is tegen de regels bij triatlon. Waar ik in het begin veel voorbij werd gereden, kon ik in de laatste fase fietsers inhalen. Ik voelde me sterk en zag dat ik een goed tempo fietste zonder mezelf te forceren.  Zou het dan mijn dag gaan worden…

Had wel zin om te gaan hardlopen, want na 05:53 was ik wel klaar met het fietsen. Mijn kont overigens ook. Ik wist: NU moet het gaan gebeuren Albert! Kwam gelukkig gelijk in het ritme en de loopbenen voelden goed. Een marathon is nog heel lang, dus ik dacht ik ga een tempo lopen dat ik lang kan volhouden. Durfde eigenlijk niet naar mijn klokje te kijken. Moest 6 ronden van 7 km lopen en de eerste ging vrij gemakkelijk. Voelde me nog steeds sterk en kon mijn tempo vasthouden. Had nog geen idee wat dit tempo was. Veel enthousiaste mensen langs het parcours waaronder mijn vrouw Eeke en zoon Borus. Na 2 ronden riep mijn vrouw dat ik op een marathonschema van 04:00 uur zat. “Echt waar?”, riep ik terug. De rekenmachine in mijn hoofd ging werken. Dit vasthouden en ik zou binnen de 12:00 uur kunnen finishen. Yes! Ik ga het flikken. Ik ging er in geloven en kon niet meer stuk. In plaats van afzien kon ik genieten van mijn race. Toen de laatste ronde in ging wist ik het zeker. Dit is mijn dag in een finishtijd van 11:36:14. Mijn beste tijd met bijna een uur verbeterd. De vele uren trainen hebben zich eindelijk uitbetaald. Wat een hoogtepunt! Ik sprong bijna door de finishboog heen.