Het avontuur van de Vuurzee
De weersvoorspellingen voor het Harlinger Kampioenschap Sloeproeien konden bijna niet slechter. Winterse neerslag, kou en oostenwind.
Door Miryam Schiphof
Warm aangekleed en met goede moed kwamen we bij de sloep. Na wat discussies over wat iedereen aan moest, een shirtje of toch een vest eroverheen, lagen we klaar bij de startlijn. De route bracht ons meteen op het wad, waar we langs de dijk richting Zurich moesten roeien. De heenweg hadden we wind mee. En wat gingen we lekker! Flink wat sloepen ingehaald. Toen kwam het keerpunt en begon het echte avontuur. De wind leek aan te trekken en de sloep deinsde alle kanten op. Het water leek wel beton, gelijk roeien was een flinke uitdaging. Ook al voelde het niet zo, we kwamen vooruit en langzaam gingen de boeien aan ons voorbij. Ik zat zelf op bakboord slag en had flink moeite de riem door het water te halen, achteraf bleek ik niet de enige te zijn. Het resulteerde bij mij wel in een verkeerde houding, wat mijn ademhaling geen goed deed. Uiteindelijk kwam de hyperventilatie. Twee riemen omhoog en de KNRM was er vrijwel meteen. Terug naar de wal gebracht door de KNRM, dat ook een keer beleefd! Voor de rest kwam een sleepbootje en begon de tocht van kou. Stil zitten en bakken water en een sneeuwbui over je heen krijgen, daar raak je wel verkleumd van. Gelukkig lagen er warmte dekens in de sloep. Eenmaal aangekomen in de Zuiderhaven is iedereen snel naar huis gegaan om op te warmen. Daarna ontmoetten we elkaar weer in het entrepotgebouw om nog even een drankje te doen, de uitslag was voor ons niet zo spannend. Al met al toch weer een avontuur beleefd en een leuke avond!
