Zo’n stukje van Marten Blom: From Paris, with love

Vanuit de diepste diepten der catacomben tot de majestueuze top van de Eiffeltoren, van de kleinste klinknagel in de ijzeren dame tot in de ruim 290 kilometer aan ondergrondse tunnels, ademt de Franse hoofdstad telkens dat nét niet uit. Dan heb je bijvoorbeeld de muziek bij het hotelontbijt. Eigenzinnigheid zou een typisch Franse kwaliteit moeten zijn, maar in deze mix van jaren 70 electronica en wereldmuziek hoor ik weinig origineels. Na het ontbijt gaat iedereen weer naar zijn kamer, wat een enorme opstopping veroorzaakt bij de zes liften die het hotel rijk is. Toevallig leert iemand ons een trucje, waardoor we niet telkens van de 30e naar de tweede verdieping hoeven te pingpongen. Op de dag dat we naar het Louvre willen, lijkt er een compleet verkeersinfarct in Parijs te zijn. Metro’s komen niet, taxi’s ook niet, maar geen Fransoos die zich er druk over maakt. In vloeiend Frans, maar belabberd Engels weet de hotelreceptionist ons te vertellen dat het niet van belang is of we op tijd zijn voor onze reservering voor het ochtendtijdvak. Bij aankomst met een andere metro blijkt namelijk dat bezoekers mét reservering in dezelfde rij staan als bezoekers zonder. Wat het ook nét niet is, is de bewegwijzering in het Louvre. Mijn vrouw en zoon staan in de golven van oprukkende toeristen te debatteren over de juiste weg. Ik zit voor het eerst in mijn leven in een rolstoel, omdat mijn rechtervoet pijnlijk opspeelt bij het gesjok door de mensenmassa’s. Het bevalt me prima. Het blijkt dat de Franse horeca ons het best bevalt. Van een leuk terrasje aan de Seine tot een typisch Frans restaurant bij de Sainte Chapelles, inclusief serviesgoed jonglerende, strak in het pak zittende ober. Een ander eetcafeetje, vlak bij het hotel, is duidelijk een buurtgelegenheid. Er is moeilijk de vinger op te leggen waar het hem in zit, maar Café Lutetia bulkt van de sfeer. Dan doen vader en zoon nog een ontdekking in de lokale bibliotheek: de stripboekenafdeling is prachtig en enorm uitgebreid. Zo zie je dat je de beste dingen in Parijs vindt als je er niet naar op zoek bent. Maar helaas ook de slechtste: bij thuiskomst zaten we alle drie onder de Corona.