Zo’n stukje van Marten Blom

Heb net mijn zoon naar school gebracht. Was eigenlijk niet de bedoeling, want de school had laten weten dat de ouders niet welkom zijn. Dat mag sommigen wat bot in de oren klinken; het is wel zo duidelijk. Want duidelijkheid hebben we wel nodig in deze tijd, daar kom ik zo nog wel op terug.  Ik was in elk geval toch een stukje meegelopen omdat zoonlief anders leek te bezwijken onder het gewicht van de grote, rode schooltas die normaal permanent in het klaslokaal hangt. Mijn vrouw was ondertussen al vertrokken, de auto moest naar de garage. Al met al voelde het als vanouds, alsof het alweer een post-corona tijdperk was. Mijn buurman, die ik onderweg naar huis tegenkwam, dacht daar heel anders over. Mijn buur werkt op een baggerschip en is de afgelopen tien weken aan boord geweest en nergens anders. Hij is dus vlak voor de uitbraak in Nederland zijn schip opgegaan en gisterenochtend probeerde hij zijn auto aan de praat te krijgen op een verder uitgestorven langparkeerplaats van Schiphol. Zijn accu was natuurlijk leeg. Vanuit zijn leenauto wist hij me te vertellen dat hij vanzelfsprekend het nieuws al die weken wel gevolgd had, maar dat het toch nog heel anders is om het aan den lijve te ervaren. Geen handen geven, geen gezoen, en slalommend tussen de mensen door om de heilige anderhalve meter te behouden: het was voor hem allemaal nieuw. Met niet alleen een verwilderde blik, maar ook met een minstens zo verwilderd kapsel, vroeg hij zich hardop af of hij ergens bij een kapper terecht kon. Op deze eerste maandag dat de kappers weer los mochten, gaf ik hem weinig kans. Niet alleen zullen de kappers bestormd worden door massa’s mensen met een Coupe Corona, ik denk zo dat de afspraken ook tijdrovender zullen zijn door het protocol dat in acht genomen moet worden. Dus ik bood hem een heggenschaar aan en wenste hem verder een goede dag.

Ja, over die duidelijkheid waar ik het aan het begin over had: weet iemand nog exact wat er in de laatste persconferentie werd gezegd? Ja, de scholen gaan weer beginnen. Er wordt weer gesport. Kappers halen hun scharen weer uit het vet. Heel veel mensen horen vooral: de maatregelen worden versoepeld. En voegen daar als vanzelfsprekend aan toe: het is allemaal weer bijna normaal! Dat ‘bijna’ kan de volgende dag er ook wel vanaf, zodat er ‘normaal’ overblijft; want daar houden we van. Doe maar normaal, want dat is al gek genoeg, toch? En zo kan het dus gebeuren dat je op een stralende dag in het weekend heel gewoon op de trein naar Zandvoort wil stappen, maar dat je heel abnormaal wordt tegengehouden. WTF?! Maar het kan heel goed dat ik die Zandvoortgangers geen recht doe hier. Want wat als hun redenering als volgt was: Het is een stralende dag, ja?

Zeker.

In het weekend.

Ja, dat ook.

En Zandvoort is waarschijnlijk wel de meest voor de hand liggende badplaats die je kunt kiezen, toch?

Yep.

Nou, als iemand op zo’n dag, met dat weer, naar zo’n plaats gaat, dan moet hij of zij wel een gaatje in zijn of haar hoofd hebben. Dus dat doet niemand. Behalve…

Behalve?

Behalve een heel slim iemand, natuurlijk! Want dat verwacht niemand! Het is zó waarschijnlijk dat het totaal onwaarschijnlijk is dat iemand op die dag, met dat weer, naar die plek gaat. Behalve ik, dan.

Want?

Want ik ben slim, natuurlijk! En als je me niet gelooft: er waren zeker duizend andere slimme mensen met me mee onderweg, die het allemaal met me eens waren! En dat weet ik omdat ik ze stuk voor stuk van dichtbij heb gesproken!