Uitbundige vrolijkheid aan de Midlumerlaan
Zelden zal er in de gereformeerde kerk aan de Harlinger Midlumerlaan zo uitbundig gelachen zijn als afgelopen zaterdag 7 maart. Theatergroep Contact was daar neergestreken bij gebrek aan Trebol en bracht, redelijk gewaagd, het stuk ‘Nee schat, nu niet’ voor het voetlicht. De matinee telde ongeveer 140 gasten en de avondvoorstelling bracht ruim 180 gasten in de kerk.
Door Joop van der Heide
De complete Contact-cast, geluidstechniek en catering van de productie ‘Nee Schat nu niet’. (Foto: HC - Joachim de Ruijter)
Je moet van goede huize komen om zo’n stuk, door John Lantings Theater van de Lach in de markt gezet, goed tot zijn recht te laten komen, en dan ook nog in een kerkelijke ambiance. Nou daar is Berry van Mierlo, regisseur dan zeker wel in geslaagd. Het uitstekende materiaal waar Berry over kan beschikken, is daar natuurlijk ook debet aan. David van Mierlo als Arnold Blom, Robert de Vries als Rinus Kleyburg en Iemke Pieter Zeijlemaker als Piet Vlasman waren de dragers van dit stuk zonder dat je de andere acteurs en actrices te kort doet.
Joke Schippers (Mollie Vlasman), Marjan Rutkens (Evelien van Dam) en Hannah van der Tuin (Dorothee Tripma) completeerden het zestal hoofdrolspelers. Opvallend was de tekstvastheid maar zeker ook het natuurlijke spel van eigenlijk alle deelnemers aan dit stuk. Volgens mij heeft de souffleuse een redelijk rustige avond gehad. De actualiteit en de verbinding naar een lokale situatie kwamen goed tot hun recht in een paar opmerkingen over het Coronavirus en toen Joke Schipper, gehuld in kranten bij gebrek aan kledij uit een kast kwam: “Hopelijk haalt Hosanna vandaag geen papier op.”
Kernwoorden waren ‘overspel’ en ‘nertsmantel’ in bonthandel ‘Kleynburg en Blom’ en alle spelers maakten zich daar min of meer schuldig aan, met uitzondering van Arnold Blom, Mevrouw Hamel (Mayke Kamp), Dorothee Tripma (werd wel verliefd op Blom) en Willem van Dam (Rintse Twijnstra). Masterspeaker Gerben Wynia hield in zijn openingswoord de aanwezigen voor dat er volop gelachen ging worden. Enigszins sceptisch nam de zaal die aankondiging aan, maar hij zei niets te veel zo bleek.
Bij de opening stond Marielle Bergstra als Juffrouw Wagenvoort minuten lang met een arm omhoog op het toneel. Het bleek dat ze kleding aangemeten werd en Arnold Blom sprong er om heen, mat dat het een lieve lust was, zou de ‘paspop’ weg zetten en kwam met de schrik vrij toen de juffrouw met een forse kreet wegsprong. Een voorzichtig lachje klonk her en der in de zaal maar dat zou later overgaan in klaterende geluiden, inclusief af en toe applaus. Gezagvoerder Hamel werd als vanouds vertolkt door Klaas Hager die ook het decor ontwierp en Marina Hager speelde nee, wás mevrouw Suze Kleyburg.
Je kunt van dit elftal spelers niet meer spreken over amateurtoneel. Liever en beter: niet-professionele acteurs en actrices. Licht en geluid kwam van Robin en David Korte. Jonneke van Turnhout tekende voor het souffleren, de catering was in handen van de Seniorie en was perfect. Het programmablad had aangename ‘seniorenletters’ en een mooie rustige lay-out. De traditionele verloting werd ook een groot succes mede dankzij de goede gaven van het Harlinger bedrijfsleven. Een groot aantal gasten nam in de nazit de gebeurtenissen nog eens door en opvallend was dat je vaak wat hoorde als “de tijd ging zo snel, je hebt ook wel van die stukken die traag naar de climax glijden maar dit was en mooi en een bijzonder goed gespeeld spel”. We hebben genoten en dat nog wel in een kerk. En volgend jaar weer!
