Jaap Huijser (78) loopt Nijmeegse Vierdaagse op kunstknieën
Wie kent hem niet, Jaap Huijser (78) de goedlachse rijwielhersteller van weleer. Eenenvijftig jaar sleutelde hij aan fietsen en brommers in zijn zaak aan de Lanen. Eerst als knecht bij zijn vader, om later de zaak van pa over te nemen. Het waren lange dagen, soms tot ’s avonds laat, om de reparaties uit te voeren en de klanten tevreden te stellen. Tijd voor hobby’s waren er bijna niet.
Door Ubbo Posthuma
Jaap Huijser met zijn medailles. (Foto: HC – Ubbo Posthuma)
Het was daarom niet zo gek dat Jaap na zijn pensionering zijn geliefde wandelsport nieuw leven inblies. Maar zijn werkzame leven had een ongunstige invloed op zijn beide knieën gehad en hij begon hij steeds moeizamer te lopen. “Ga eens naar dokter Jaap”, zei zijn vrouw Greetje herhaaldelijk tegen hem. Maar dat was tegen dovemansoren gezegd.
Als voorbereiding op wandeltochten liep deze ouwe seun samen met zijn viervoetige vriend iedere dag Midlum om. Iets wat hij heden ten dage nog steeds doet. Het meedoen aan de Nijmeegse Vierdaagse was zijn doel. Om de nodige kilometers in de benen te krijgen, liep hij bepaalde routes van de Friese Elfstedentocht mee. Op een gegeven moment durfde hij het aan om nu de Nijmeegse te gaan lopen en met succes. Ondanks de pijn van zijn knieën liep hij de tocht geheel uit. Nadien nog drie keer. Het vierde jaar liep op een catastrofe uit.
“Halverwege de tocht begaven mijn knieën het plotseling”, vertelt Jaap. “Ik kon geen stap meer verzetten.” Hij werd naar Wijchen gebracht waar hij en zijn vrouw bivakkeerden bij zijn aldaar wonende zoon. Het was wel duidelijk, er moest nu écht wat gebeuren. Jaap ging voor onderzoek naar het MCL te Leeuwarden. Daar bleek dat beide knieën totaal versleten waren.
Eerst werd de rechterknie geopereerd en één jaar later de linker. Maar dit ging ook niet van een leien dakje. Het geheel buigen lukte niet en opnieuw moest Jaap onder het mes. De twee kunstknieën zorgden er wel voor dat de pijn eindelijk weg was. En wie dacht dat het lopen nu gedaan was, kwam bedrogen uit. Opnieuw pakte deze taaie rakker het wandelen weer op. Natuurlijk met de vraag of de knieën het zouden houden. “Daar zat ik wel een beetje over in. Nu prakkeseer ik er niet meer over.”
Dit jaar liep hij de Nijmeegse Vierdaagse voor de zesde keer. Door de hitte was de tocht extra zwaar. Vooral de eerste etappe, vond Jaap. Voldoende drinken en de pet nat houden, scheurde hem er door. Waren er nog bijzondere dingen onderweg? “Ja”, roept Jaap. “Komend vanaf de Waalkade te Nijmegen moesten we door een smalle straat op weg naar de finish. Halverwege de straat stond op een podium een schaars geklede dame te dansen en als ik zeg schaars gekleed dan bedoel ik dat ook. Dus iedereen stopte om dit tafereel te aanschouwen. Hierdoor ontstond een enorme file en moest er wel een half uur gewacht worden. Dat was niet leuk want ik wilde wel naar de finish.” Heb je toch niet even stiekem gekeken, meneer Huijser? “Nou ja”, laat hij schoorvoetend weten en zijn vrouw aankijkend. Om dan lachend te verklaren. “Als je toch moet wachten!” Jaap is best trots op zijn behaalde medailles, vooral de laatste is erg mooi. Ze hebben een ereplekje in de woonkamer. En volgend jaar? “Dan wil ik gewoon weer meedoen. Tenminste als de gezondheid het toelaat. We wudde wel ’n dagje ouder nou seun.”
