Nieuws

HET STUKJE VAN DE WEEK door Marten Blom

WILLIAM VANCE

Ik las op Facebook dat striptekenaar William Vance op 14 mei jongstleden is overleden.  ‘Stripnieuws’ meldt dat hij overleden is aan de gevolgen van Parkinson en 82 jaar is geworden. Rust zacht, William Van Cutsem, want dat, zo vertelt ‘Stripnieuws’ ons ook, is de echte naam van de striptekenaar die vooral naam gemaakt heeft met de bijzonder populaire en langlopende serie ‘XIII.’ In hetzelfde artikel las ik dat William in 2010 vanwege de Parkinson moest stoppen met tekenen. Vooral gezien zijn technische manier van tekenen kan ik dat goed begrijpen. Toen ik vroeger zijn strips zoals ‘Bruno Brazil’ of ‘Bob Morane’ voorbij zag komen in de ‘Pep’ of de ‘Eppo’, bedacht ik me altijd dat ik nooit een helikopter of een auto zou kunnen tekenen zoals hij dat kon. Zijn mensen vond ik wat minder levendig in die tijd, maar dat maakte hij meer dan goed in de eerdergenoemde serie ‘XIII’. Dat was echter niet het eerste waar ik aan dacht, toen ik zijn naam deze week voorbij zag komen. Ik moest denken aan het album ‘De versteende stad’ van zijn serie ‘Bruno Brazil’ uit 1975, die ik uit jeugdsentiment op een boekenmarkt kocht. William of zijn scenarist Louis Albert zullen daar destijds geen moment bij stil hebben gestaan, maar in dat album lijkt het of iedereen rookt. Ja, wat verwacht je anders in 1975? Toch is het ronduit komisch als je anno nu ziet hoe elk probleem opgelost wordt met uitspraken als: ‘Laten we maar een sigaretje opsteken, dan kunnen we tot rust komen.’ Of: ‘Brandy? Tequila? Een rondje van de zaak!’ Waarop een dame een sigaret opsteekt en zegt: ‘Geef maar iets... het gaat al beter!’

 

Ik wist niet dat William aan de ziekte van Parkinson leed. En dat hij om die reden moest stoppen met tekenen. Gek genoeg ben ik mijn eerste stripboek aan het tekenen, nadat ik in 2011 te horen kreeg dat ik Parkinson ‘heb’ (wie heeft er nou wie?). Maar goed, mijn helikopters zien er dan meestal ook meer uit als vliegende struiken, of als hallucinaties van Dalí.

De strip, waaraan ik werk met auteur Pen Stewart, heet ‘Distortia’ en moet dit jaar nog uitkomen. Uitgeverij Ambilicious zocht een tekenaar die Pens verhaal kon omzetten in een strip en zo vonden ze mij. Williams technische tekenvermogen bezit ik niet. Daarentegen werk ik in een schilderachtige stijl, volledig handmatig, wat striptekenaar Dick Matena de uitspraak ‘gedurfd’ ontlokte, toen ik hem materiaal liet zien via de mail. Of schreef je nu ‘gewaagd’, Dick? Ik weet het even niet meer. Zeker als je je wenkbrauwen hoog zou optrekken terwijl je ‘gewaagd’ zegt, kan het wel een heel andere betekenis hebben dan ‘gedurfd’. Bijvoorbeeld iets als: ‘mijn hemel, waar begin je aan?’ Hoe dan ook, het is sowieso al geweldig als een bekende striptekenaar als Matena je werk bekijkt en behalve enthousiasme, ook nuttig advies levert.

Elk plaatje is een miniatuur op zich, uitgevoerd in acryl, olieverf, kleurpotlood, pastel, markers, tekenpennen of wat me maar voor de voeten komt. Ik word steeds trotser op het resultaat en krijg steeds meer zin in de volgende delen. William, dankjewel voor je prachtige stripboeken. Dick, dankjewel voor je aanmoedigende en opbouwende mail. Ik ga vandaag weer verder om jullie grote schoenen te vullen, of waren het nou voetsporen? Ik vraag het wel aan ‘mijn’ schrijfster, Pen Stewart. Of aan ‘mijn’ redacteur bij Ambilicious.

 

|Doorsturen

dirk f

2018-05-18 20:00:31

Je hebt me bijna zover dat ik van je stripboeken ga houden. We moeten beiden nog even doorzetten.

Buienradar



Agenda