Het hemd van het lijf: Kevin Postuma

(Foto: HC - Joachim de Ruijter)

Ik ben Kevin Postuma, 32 jaar, geboren en getogen in Harlingen, waar ik met mijn ouders, twee broers en een zusje ben opgegroeid. Mensen kennen me waarschijnlijk van mijn werk bij Wally’s, waar ik al vijf jaar het eerste ben wat mensen zien als ze door de deur lopen. Ik ben verloofd, heb twee prachtige jongens, Damian (8 jaar) en Caleb (6 jaar). Mijn hobby’s zijn lekker eten, specifiek grote stukken vlees en BBQ, goeie films kijken, paleontologie en de natuur.

De vraag die Kevin stelt:

Kevin vriend, wij kennen elkaar eigenlijk ons hele leven al, alleen gingen we vroeger toch met verschillende mensen om en nu zijn we al een aantal jaren collega’s. Eerst bij de koe en nu weer bij Wally’s. Nu praten we over van alles en vooral als we het over BBQ’en en vlees hebben bloei je helemaal op. Maar er is nog een ding waar je helemaal gek op bent en dat zijn dinosauriërs. Nu is mijn vraag dus: hoe en wanneer is dat ontstaan?

Seun, de term met de paplepel is hier op zijn plaats, ik bedoel, het moet wel ver gaan als je zo gek bent op dinosauriërs dat je er zelfs één op je arm laat tatoeëren toch?

Zover ik me kan herinneren was ukkie Kevin al bezig met dinosauriërs, het hele plaatje klopt gewoon op het moment dat ik me lekker bezig kan houden met dinosauriërs. Dan kan ik volledig tot rust komen, bij stress of frustratie is het gewoon de ideale therapie om op internet te lezen hoe een gevonden fossiel anders is dan wat ze normaal dachten van het specifieke dier.

Ik kan me de dag goed herinneren waarin mijn interesse echt van de grond kwam. Ik was rond 3 jaar oud en zat met mijn moeder bij de huisarts in de wachtkamer. Heel toevallig lag daar een boekje waar een Tyrannosaurus Rex, een Triceratops en een uitbarstende vulkaan op stonden. De rest van het boekje kan ik me niet voor de geest halen, want die voorkant is me bijgebleven, vanaf dat moment zat er een interesse in me die bij me blijven zal. Nu als volwassene begrijp je alleen sneller hoe alles daadwerkelijk zat, hoe ze geleefd hebben, hoe ze eruitgezien hebben en hoe succesvol ze waren in hun miljoenen jaren op aarde.

Makkelijk was het niet, geef ik heel eerlijk toe, ik ben de enige van mijn familie die deze interesse zo diep of überhaupt heeft, dus er daadwerkelijk met iemand over praten zit er niet echt in. Maar gelukkig kijken mensen er niet meer vreemd van op als ik spontaan over bepaalde onderwerpen begin, of stellen mensen mij een vraag als ze iets gelezen hebben, wat ik uiteraard fantastisch vind!

Er zit helaas een stigma op dinosauriërs/volwassene en de term ‘vond ik leuk toen ik kind was’, daar ben ik uiteraard ook bekend mee. En hoewel het jammer is, zorgt het er niet voor dat ik minder slaap ofzo. Sommige mensen kijken naar voetbal, ik kijk naar de evolutionaire voetafdruk die het Mesozoïcum heeft achtergelaten. Beide kanten hebben plezier, maar die van mij is minder vaak op TV te zien.

Wat betekent Harlingen voor jou?

Harlingen is voor mij een heel lange tijd thuis, maar toch ook weer niet geweest. Het voelde alsof ik er even op uit moest om opnieuw uit te vinden wat mijn plaats was in de stad. Het leek allemaal aan me voorbij te gaan en veel te snel ook.

Wat ik hiermee bedoel is: de bakker bakt het brood, de slager werkt met vlees, maar op welke plek hoor ik thuis? Werk is immers overal te vinden en soms trekt dat gevoel dat je niet op je plek bent door. Met andere woorden: dan ga je op zoek naar je plek.

Nu ben ik geboren en getogen in Harlingen en trek altijd naar huis toe en mijn familie woont hier, dus terugkomen was altijd fijn, om te zien wat er dan weer veranderd was. Sommige dingen fijn en sommige dingen niet zo fijn om te zien verdwijnen.

Nu heb ik in mijn huis, met mijn verloofde, mijn werk en alles wat ik heb in onze stad mijn plek uiteindelijk gevonden en kan ik Harlingen OOK mijn thuis noemen. Ik weet waar ik sta en wat van mij verwacht wordt, dus kan ik ook gaan genieten van wat onze mooie stad ons te bieden heeft, wat ik ook zeker doe. Ook hierin biedt dat enige uitdaging; onze stad is namelijk wat gelimiteerd op bepaalde fronten, maar ook die zijn wel te overzien.

Levensmotto.

Mijn levensmotto is door harde lessen en realiteit slechts kortgeleden tot stand gekomen. Ik heb er eigenlijk twee.

‘Verspil je moeite niet met achteruit kijken, je gaat die kant niet uit.’ Ik heb jarenlang met mijn toenmalige vrouw in Harlingen gewoond. Zij is in 2020 binnen twee weken weggegaan en ze heeft me achtergelaten met twee jonge kinderen. Een lange tijd heb ik daar erg mee gezeten en af en toe kijk ik nog wel eens terug op die tijd. Dat motto is er dus om mezelf eraan te herinneren dat het verleden het verleden is, lopen doe je vooruit en je wordt er niet beter van als je constant blijft zitten in het ‘toen’.

Mijn tweede levensmotto is eentje die ik dagelijks streng aanhoud: Alles heeft een consequentie en alle consequenties moet je aanvaarden. Beetje lang op de tong, ik weet het, maar het is eentje vanuit religieuze basis. Vanuit mijn geloof ben ik vrij om te staan en te gaan hoe ik mijn leven leiden wil, maar mocht er gezeur van komen door mijn eigen toedoen dan aanvaard ik de gevolgen, positief of negatief. Niks is gratis en alles heeft een gevolg en daar houd ik me streng aan, niet over alles hoef je te zeuren, daar is het leven te kort en te mooi voor!

Mooiste plekje in de stad?

Zonder enige twijfel het strand. Op mooie dagen ga ik wel eens zo vroeg als de zon opkomt even naar het strand toe, wandelen. Kijken hoe de zon bovenkomt op het wateroppervlak is gewoon genoeg om wonden te helen.

Wanneer de zon dan verder werkt en richting de stad gaat en de wereld wekt, is dat gewoon compleet genieten, er zit een bepaalde rust in waar we soms geen tijd voor hebben om het te waarderen, alle plekken in Harlingen waar de rust te vinden valt vind ik heerlijk, het bos/park tegenover de school van mijn kinderen bijvoorbeeld ook. Af en toe dan ga ik expres veel te vroeg van huis weg, gewoon om nog even te kunnen zitten tussen de bomen, en van het gebrek aan geluiden om me heen. Ik ben een echt kalmte-persoon, mij zul je niet zo gauw zien rondlopen waar de massa is, dus waar zij links gaan, ga ik steevast rechts.
Ook een schitterende plek is de promenade. Ik kwam daar voorheen vaak met mijn jongens toen ze nog in de luiers zaten, om dan even een ijsje te halen, bootjes te kijken, en af en toe met ze naar het station op de haven te lopen. Mijn oudste zoon was groot fan van treinen, dus om dan het ventje te zien genieten van zijn “Teinen”, helemaal blij en in zijn sas; dat was heerlijk om te zien, brengt mooie herinneringen naar boven.

Maar sowieso hebben wij een heel mooie stad.

Waar zou je beter in willen zijn?

Oef, dat is een goeie vraag, ik kan namelijk heel kritisch over mezelf zijn. Ik zou meer willen kunnen laten zien dat ik ergens mee zit, ik ben er waardeloos in om te vertellen dat ik boos ben tegenover iemand, ik duik in mezelf, word stil en zeg eigenlijk niks meer. Het is voelbaar, maar zodra iemand dan vraagt of ik boos ben of iets dergelijks, ontken ik het en ga ik gewoon verder met waar ik mee bezig ben. Ik ben een echte binnenvetter en ik stop emoties het liefst weg, want wie heeft er iets aan behalve ikzelf?

Ik zou ook meer willen dat ik dingen sneller los kan laten. Ik kan dagenlang met hetzelfde in m'n hoofd blijven zitten, er over malen. Negen van de tien keer als ik dan eindelijk besluit over iets te praten, weet niemand meer waar ik het over heb, wat logisch is eigenlijk.

In praktische dingen wil ik leren om elektriciteit aan te kunnen leggen, gewoon een extra lamp installeren of een stopcontact. Dingen bouwen of knutselen lukt me wel, alleen elektra is iets wat ik niet kan en dat is iets wat ik wel zou willen leren als handigheid.
Sowieso ben ik heel erg van het willen leren. Kennis is kunnen en ik wil veel kunnen. Leren doe ik graag en verbeteren is onderdeel hiervan, dus laat maar komen, ik sta overal open voor!

Waar stoor je je snel aan? 

Ik stoor me snel aan respectloos gedrag, iedereen verdient op bepaalde hoogtes en principes respect, maar ik verwacht dat het ook terugkomt, hoe dan ook, op welke manier dan ook.

Respect en eerlijkheid staan heel hoog bij mij; verlies mijn respect en je hebt het ook niet meer terug, ik kan daar vrij bruut in zijn.

Liegen ben ik streng allergisch voor en ik heb er een groot probleem mee. Ik merk het ook heel snel wanneer er niet eerlijk tegen me gedaan wordt. Het is een soort voorgevoel dat vertelt dat er iets niet klopt.

Ik kan me ook erg storen aan onrecht; dat er iets gebeurt met iemand, waar niet het juiste gevolg aan wordt gegeven. Dat iemand met iets wegkomt waar hij/zij niet mee weg hoort te komen. Dat is niet netjes, haalt dingen uit balans en schopt mensen tegen de knie, die worden weer boos en zo blijft het hele cirkeltje constant doorgaan.

Welk stempel ontbreekt nog in je paspoort?

Australië, Nieuw-Zeeland, IJsland en Noorwegen, dat zijn de landen die ik nog gezien wil hebben. Ik ben gek op dieren en er zijn bepaalde diersoorten die ik graag wil afvinken van mijn lijst, zoals de witte haai en bepaalde krokodilsoorten welke prima te vinden zijn in Australië en Nieuw-Zeeland.

Daarbij zijn die twee landen iets wat ik altijd al wilde doen. Het lijkt me schitterend om het eens van dichtbij te zien hoe de mens en de natuur nog steeds vrij dicht samen op elkaar leven en met elkaar samen kunnen leven. De cohabitatie tussen mens en dier mag van mij wel beter zijn. En hoewel zij daar uiteraard ook hun problemen mee zullen hebben, hebben ze het toch wel redelijk goed door geloof ik; dat is iets wat ik dus wil ontdekken.

IJsland staat voor mij op de lijst uit interesse in de natuur, net als Noorwegen overigens. Ik ben absoluut niet van de warme temperaturen, en de fjorden, bergen en bossen van zowel IJsland als Noorwegen, daar ben ik heel erg benieuwd naar. Het Noorderlicht zien is ook een grote droom van me, dus daarom staan die twee landen ook op mijn lijst.

Ben je een verzamelaar of kun je gemakkelijk weggooien?

Hangt ervan af waar we het over hebben. Dingen met een emotionele waarde bewaar ik tot ik het vergeet, dan kom ik het weer tegen en kan ik het makkelijker weggooien, het lag toch te verstoffen, waarom bewaren?

Alles wat van belang is voor me bewaar ik netjes, en staat dan op display in huis, dus dat vergeet je dan niet.

Volg je de lokale politiek?

Nee, ik moet bekennen dat politiek niet voor mij weggelegd is, ik heb er een sterke mening over die ik niet delen zal, maar ik heb er ook geen interesse in. Het brengt dingen teweeg die voor conflicten zorgen in de maatschappij en niemand is of zal het ooit met elkaar over eens worden. Alle erge dingen die er op het moment heersen, niet alleen lokaal maar ook internationaal, zijn terug te leiden naar de politiek, en ik kies er bewust voor om me daarbuiten te houden.

Het leven is al lastig en moeilijk genoeg met alle inflaties, we moeten eensgezinder worden en niet tegenover elkaar staan met boze blikken, oplossingen zijn overal te vinden.

Naar welke muziek heb je het laatst geluisterd?

Ik luister naar vele soorten muziek, ik heb ook geen favoriet genre. Vind ik het mooi dan luister ik ernaar, zo simpel is het. Specifiek gezegd is het laatste nummer waar ik naar geluisterd heb van Wind Rose, Diggy Diggy Hole (nog bedankt voor het nummer Tiemen!) maar heb ook Danse Macabre van Camille Saint-Saëns, Metallica en Eminem op mijn telefoon staan.

Ik ben meestal lopend van werk naar huis en andersom, dus goeie muziek is belangrijk om te hebben, anders duurt het lopen me te lang.

Met wie zou je graag een paar uur op een terrasje willen zitten?

Uiteraard met mijn verloofde en mijn kinderen, maar vanuit sociale kring ook met de inmiddels welberoemde Frank Heeres, Stefan Post en wie ze ook maar uitnodigen. Ik ben niet de meest sociale persoon die je tegenkomt op straat, en ik ontwijk het liever ook, maar Frank en Stefan zijn beiden openstaande personen waar ik altijd goed mee om kan gaan en met wie het altijd gezellig blijft, waardoor het langer leuk voor me lijkt om ook mee te doen in de sociale gesprekken. Daarbij heb ik het Frank een keer beloofd en belofte maakt schuld haha.

Favoriete sport?

Palingtrekken, er wordt dan een levende paling in het midden van een gracht gehangen en deelnemers moeten die dan van het touw af zien te grijpen, met het risico in het water te belanden. Meestal gebeurt dit dan ook omdat de paling dan ook nog beweegt en natuurlijk superglibberig is, maar het is wel een publiekstrekker, het is verboden sinds 1886, dus ik heb het nog nooit gezien, maar het lijkt me wel interessant om te zien.

Voor wie heb je heel veel respect?

Mijn ouders vooral, ze zijn volgend jaar al 40 jaar getrouwd. Ze hebben 4 kinderen op de wereld gebracht, ze respectvol, begripvol en liefdevol opgevoed. Ze hebben veel meegemaakt zowel positief als negatief maar hebben nooit opgegeven, om zo positief mogelijk door te gaan. Zij hebben me normen en waarden meegegeven die prima als basis zijn en hebben me ruimte en begrip getoond om mezelf te ontwikkelen tot wie ik wil zijn, en daar ben ik ze zeker dankbaar voor.

Wat is de grootste gok die je ooit hebt genomen?

Ik ben op mijn 21e in mijn eentje naar Amerika gegaan om een vriendin op te zoeken. Ik had alles vooruit uitgezocht en mijn ouders zagen er toch wel wat tegenop. Maar nadat ik alles had laten zien, hoe en wat, waar en wanneer ik ging, konden ze het toch wat loslaten en ben ik een week weggeweest naar Orlando, wat een superervaring was!

Welke uitdaging zou je nog een keer willen aangaan?

Ik ga uitdagingen niet gauw uit de weg, maar ik zou nog wel eens een goeie reistocht willen maken door de natuur. Maakt me eigenlijk niet uit waar, zolang het maar mooi is, en dan gewoon zo min mogelijk meenemen en leven van wat er is, tot zover mogelijk uiteraard.

Grote blunder?

Blunders zijn er om te lachen en van te leren. Ik maak er veel en doe ze meestal ook zonder na te denken. De woorden zijn er dan al uit voordat ik doorheb wat ik gezegd heb. Zo had ik een keer een blinde gast op mijn werk die bij ons gegeten had die kwam afrekenen en voor ik er erg in had vroeg ik hem of hij de bon ook mee wilde, wat uiteraard ongevoelig is in de meeste situaties, maar gelukkig leek meneer er niet zo’n probleem van te maken. Of was er bij een andere baan een collega die in de afwas stond, een meisje die blijkbaar terminaal ziek was, wat ik niet wist, maar ik gaf de opmerking ‘Dat merk je wel als je mijn leeftijd hebt’. Ik was door mijn rug gegaan ofzo, geen idee meer wat de specifieke situatie was, maar dat meisje had die tijd niet, dus ja... onbewust ongevoelig is wat ik mezelf wel noemen kan, ik doe ’t niet expres en ik voel me er dan ook meestal knullig om maar ik blijf er niet te lang in hangen.

Hoe zou je dag eruitzien als je miljonair was?

Allereerst zou ik mijn studieschuld afbetalen en een huis kopen, met een mooie grote vijver in de tuin, daarna een pand uitzoeken in de binnenstad en een steakhouse beginnen! Het openen van m’n eigen zaak is een grote droom van me en hoewel Harlingen best veel restaurants al heeft, hebben ze vast nog wel ruimte voor mij. Een goeie garderobe uitkiezen en een nieuw interieur, eigenlijk allemaal luxe dingen waar je zo gauw niet stil bij staat dat je ’t nodig hebt maar dat het niet belangrijk genoeg is om er aandacht aan te geven. Verder zou ik een flinke donatie doen aan SOS Dolfijn, dat is één van de goede doelen die ik dagelijks volg. Hun werk met zeezoogdieren vind ik persoonlijk belangrijk en ik zie graag dat ze hun goede werk door kunnen blijven doen.

Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?

Blijf gewoon jezelf, je bent prima zoals je bent. Ik heb een lange tijd geworsteld met een negatief zelfbeeld, dat ik niet genoeg ben en al die onzin die erbij hoort, maar nu kan ik gewoon trots zijn op mezelf en zijn wie ik ben, ongeacht wat mensen van me denken - ik ben wie ik ben en daar kan ik prima mee leven, met of zonder die personen.

Waar zou de gemeente meer aandacht aan mogen schenken?

Als ik denk aan wat de gemeente meer onder de aandacht kan brengen is het eerste wat ik denk: Harlingen is groter dan het centrum alleen, ja de grote historie zit daarin, maar het is groter dan alleen dat. Buurtverenigingen doen hun best om hun buurt mooi, gezellig en fijn te maken, maar je ziet hun goede bedoelingen niet echt opvallen, en dat is zo jammer.
De ouderwetse sfeer die Harlingen vroeger toen ik jong was had, is er nu ook niet meer. Er zijn nu te veel regels gemaakt om mensen in toom te houden, vroeger kon het ook leuk en gezellig zijn.

Bist oek sunig?

Ik bin selectief sunig, maar ik bind mijn leven niet aan financiële plaatjes, ik leef maar één keer, maar ben me er bewust van dat het geld maar één keer uitgegeven kan worden.

Avondje uit naar?

Eerst lekker uit eten, dan de bioscoop, dan heerlijk naar huis, laat mij maar lekker saai doen haha.

Mis je iets in Harlingen?

Stom dat het klinkt, maar ik mis meer groen. Ik woon tegenover een parkje, daar staan een paar struiken en een paar takken die op boompjes lijken, maar een beetje meer zou prettig zijn. Dat mis ik ook als ik door Harlingen loop. Tuurlijk hier en daar staan wat struiken en bomen, maar er kan zoveel meer groen zijn, supergezellig.

Wat is het ondeugendste dat je vroeger hebt uitgespookt?

Goeie vraag, maar ik kan me zo even niks bedenken dat ondeugend genoeg is om te vertellen, ik heb zoals elk klein kind wel eens een snoepje of speeltje meegenomen zonder te betalen, maar een bijzondere situatie heb ik niet echt voor je.

Grootste miskoop.

Een laptop, ik had er geen reden voor en ’t geld kon ik ergens anders prima voor gebruiken, maar ik wilde het en ook die stond te verstoffen op een slaapkamer. Ik heb hem naar fabrieksinstellingen teruggezet en voor een lagere prijs aan iemand verkocht die ’m gebruiken kon, maar het heeft me wel geleerd: als ik iets wil, dat ik er ook iets mee ga doen of er nut voor heb.

Ik geef de pen door aan:

Esther Postuma.

En stel de vraag:

Esther, zoals gewoon in een familie ken ik jou je hele leven, je levensloop is in volle gang en je leert de voor- en nadelen van de horeca kennen. Het was niet jouw eerste beroepskeuze; dat was richting de psychologische hoek. Waarom heb je besloten de horeca in te gaan? En, gezien vanuit jouw getrainde gedachtegang, wat kan er in de horeca beter wat betreft de mensen die er werken en de gasten die er gebruik van maken?