Groeten vanuit Ho Chi Minh City

Het is dan ook nog niet helemaal bij het oude. De grenzen zijn nog potdicht en ook je visum verlengen is heel wat werk. Dankzij de hulp van de familie Tran is het mij gelukt om mijn visum te verlengen met drie maanden. Een verlenging van een maand was ook mogelijk, maar ja dan zit je over een paar weken weer op zo’n druk, bureaucratisch kantoor te wachten. Nee, dan maar even wat meer zekerheid zo, want het lijkt er ook nog niet op dat de grenzen snel opengaan.

Qua werk heb ik niets te klagen. Het was even spannend hoe het uit zou pakken. Zou men na de lockdown wel geïnteresseerd zijn in Engelse les? Of schrappen veel ouders dit van hun prioriteitenlijstje. Veel basisscholen hebben Engelse les namelijk geschrapt uit hun programma om de komende maanden andere vakken meer aandacht te kunnen geven. Dit vooral met het oog op bepaalde examens.

Doordat veel expats naar huis zijn gegaan is er nu een groot tekort aan buitenlandse docenten. Normaal reizen veel docenten van Thailand, Cambodja, Laos, Zuid-Korea en China naar Vietnam en andersom. Die ‘natuurlijke trek’ van docenten is er nu niet en dat zorgt hier voor heel wat hoofdbrekens bij de privéscholen en ‘language centers’ die de drie maanden lockdown hebben overleefd.

Ik ben van plan om de komende drie maanden wat extra te werken om zo mijn sip kijkende bankrekening weer wat blijer te maken. De bedoeling is ook om nog een beetje te genieten van het leven hier. De afgelopen maanden waren niet altijd even makkelijk (vooral mentaal), maar ik ben blij dat ik hier nog ben. Er zijn nog genoeg dingen die ik wil doen hier en ook genoeg plaatsen in het binnenland die ik nog wil bezoeken. 

Daarbij moet ik nu wel rekening houden met iets wat ik de afgelopen maanden weinig heb gezien: regen. Het regenseizoen is hier begonnen en ik heb al een paar keer een flink nat pak gehad. Naast temperaturen van 34 tot 36 graden, moet ik nu ook opeens rekening houden met stortbuien. De ene keer zie je ze wat duidelijker aankomen dan de andere keer. Het miezert dan ook niet de hele dag even rustig door, maar er komt meteen een enorme bak water uit de lucht gedurende 30-45 minuten en dan is het ook opeens weer over. Als je net in die periode buiten bent op de scooter, ja dan heb je pech.

Ter afsluiting een lokaal verhaal van een oud vrouwtje, ergens in de tachtig, die wat spaarcentjes bij het plaatselijke partijbureau kwam brengen. Zij wou graag wat doen om de overheid te helpen in de strijd tegen Covid-19, zoals ze het hier inmiddels noemen. Super lief en aardig natuurlijk, maar de verslaggever vroeg nog wel even hoe het nu met haar ging. Daarop antwoorde de krasse knar gevat en zei glimlachend: “Ik heb in mijn leven wel voor hetere vuren gestaan.”