De DESERTEUR door Marten Blom (4)
4. op zoek
Ik merk dat ik steeds maar moet denken aan die Duitse deserteur. Welke jonge kerel in het Duitse leger haalt het in zijn hoofd om een Pingjumer boer van arrestatie te redden? Om vervolgens onder te duiken en maanden door te gaan voor boerenknecht? Kon hij goed overweg met de boer waarbij hij ondergedoken was? Zou hij vriendschap hebben gesloten met Pingjumers? Zou er een Pingjumse dorpsmeid verliefd op hem zijn geworden? Ik besluit Johan Sieswerda te vragen of de boer, waar de deserteur verbleef, nog zou leven.
Sieswerda: ‘Dat denk ik niet. Of het moet toen een jonge boer zijn geweest die nu dik in de 90 is. Wie het exact is geweest is mij onbekend. Hij zou een boerderij hebben gehad tussen Pingjum en Zurich.’
Nu staan er niet zo bar veel boerderijen tussen Pingjum en Zürich. Het is niet ondenkbaar dat een zoon of kleinzoon van de boer het bedrijf heeft overgenomen en weet wie die deserteur was. Dat wordt erheen fietsen, aanbellen en vragen. In gedachten zie ik me al op een boerenerf staan met een hondengebit stevig in mijn kuit begraven. Toch moet ik dat wél doen, denk ik. Dit kan een goed verhaal worden. Maar eerst moet ik op zoek naar die militaire begraafplaats in Ysselsteyn. Veilig op internet. Maar wie weet, achterhaal ik zijn naam wel. En ik heb nog iets: ik weet aan wie ik nog wat kan vragen…
Ondertussen typt Johan Sieswerda enthousiast verder. Dit is duidelijk zijn ding.
‘Of dit iets met elkaar te maken heeft gehad: er is een executie geweest van een ‘spion’ buiten Zürich, vlakbij deze boerderij. Deze man had sieraden gestolen in Harlingen. Het is dus niet uitgesloten dat de Wehrmacht eveneens plunderde tijdens deze onzekere dagen. Mijn beppe miste een aantal kostbare voorwerpen. Heeft ze mij verteld eind jaren 70, begin jaren 80 toen ik bij pake en beppe logeerde. Haar reactie: het is maar... we hebben het in ieder geval overleefd, en dat is het belangrijkste.’
Zo op het eerste gezicht lijkt me dat er geen verband is tussen de deserteur en de spion die hier genoemd wordt. Maar ik hou het in mijn achterhoofd, je weet maar nooit. Ondertussen heb ik:
- Een telefoontje te plegen.
- Iets op internet te zoeken.
- Een fietstocht te maken.
Wordt vervolgd
