Nieuws

Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Lief dagboek,

Eigenlijk heb ik momenteel weinig inspiratie. Ja, ik kan vertellen over de afgelopen zaterdag. Man en ik gingen een gebakje eten bij Van der Kloet in Franeker en ’s avonds aten we met pa bij Xin Hua. Ik kan vertellen dat we het even hadden over Greta Thunberg en dat ik zei: ‘Kan niemand nou eens de kinderbescherming inschakelen voor dat arme geïndoctrineerde meisje? Ik heb echt met haar te doen - dit is gewoon een beetje zielig.’

 

Ik kan vertellen dat vriendin G. niet lekker in haar vel zit. Ze heeft laatst weer een date gehad en is er voorlopig klaar mee. ‘Er zat goddomme een haveloze tuinkabouter tegenover me’, siste ze witheet. ‘Ik schaamde me kapot om daarmee gezien te worden.’

 

Ik kan vertellen over het grote Boerenprotest op dinsdag 1 oktober. Ik ben trots op jullie, boeren! Ik vind het raar dat de overspannen klimaatlobby en de (vaak) gesubsidieerde groene activist jullie de schuld (lijken te) geven van de klimaatverandering en dat niemand het heeft over het wérkelijke probleem: de overbevolking.

 

Ook kan ik vertellen dat vriendin M. me laatst raar aankeek toen ik haar probeerde uit te leggen dat ik me soms afvroeg: beleven we alles wat we denken te beleven nu écht of dénken we alleen maar dat het echt is. Ze snapte het niet en vroeg of alles goed met me ging.

 

Ik kan - o nee, ik ga even het Liedje van de Week doen, dat vind ik altijd leuk. Deze week is het ‘Gimme Shelter’ van The Rolling Stones. Ik heb het de afgelopen dagen al iets van 500 keer via YouTube beluisterd. Wel met max volume natuurlijk.

 

Verder kan ik vertellen dat… Ach, nee, is ook niet zo inspirerend. Ik ga gewoon een kort verhaaltje vertellen:

 

****

‘Wil jij straks even op je zusje passen Daan?’ vroeg ma vanmiddag aan me. ‘Ik moet even naar de kapper.’

Ik keek ma ontsteld aan; als er iets was waar ik geen zin in had was het wel op mijn kleine zusje passen.

‘Ma, kan ze niet met je mee?’ smeekte ik maar ma schudde gedecideerd haar hoofd. ‘Nee.’

Als ze dat op die manier zei had het geen zin om in discussie te gaan, dat wist ik. Dus ging ik met Sanne naar de speeltuin en hoopte maar dat mijn vrienden me niet zagen.

‘Ik ga hier op het bankje zitten, ga jij maar in de zandbak spelen Sanne’, zei ik terwijl ik mijn mobieltje voor de dag haalde. Ze dribbelde weg en ik opende WhatsApp.

 

Ik keek pas op toen ze voor me stond. ‘Kijk’ brabbelde ze en ze duwde me een kettinkje in de handen.

‘Mooi hoor’, mompelde ik. Ik was aan het appen met het leukste meisje uit de klas en het stoorde me nogal dat ik m’n tijd zat te verdoen in de speeltuin. ‘Ga maar gauw weer spelen.’

Na verloop van tijd stond ze weer voor m’n neus. ‘Kijk!’

Dit keer had ze een ring in haar handen.

‘Waar heb je dat vandaan Sanne?’ vroeg ik, opeens gealarmeerd.

‘Daar’. Ze wees met haar mollige vingertje in de richting van de struiken.

‘Waar is daar? Laat eens zien.’ Ik maakte mijn berichtje af, sprong op van het bankje en liep achter mijn zusje aan dat ik vol trots neer zag hurken.

‘Heb ik gevonden, is van mij!’ Ze keek me aan met een vreemde blik en opeens was het alsof ik in een groot, zwart gat viel.

‘Nee’ wilde ik roepen maar ik er kwam geen geluid over mijn lippen – het enige dat ik kon doen was een armzalig piepend geluid produceren. Ik voelde me onpasselijk worden toen ik zag wat ze deed. Mijn kleine zusje, het kindje dat ik altijd lief en schattig en bij tijd en wijle vervelend en irritant vond, was nu als een hondsdolle bezetene aan het rukken en trekken aan een hand die uit het zand stak en de blik in haar ogen was volkomen… gestoord.

 

Toen de politie kwam en me allemaal vragen stelde was ma net thuis van de kapper.

***

 

En dan te bedenken dat ik eigenlijk een romantisch verhaaltje had willen vertellen. Zelfs dat is niet gelukt.

|Doorsturen

Buienradar



Agenda