Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Zaterdag 23-03

Lief dagboek,

Ik heb zojuist 3.5 liter smoothie gemaakt en dat verdeeld over 7 kleine flesjes. In de smoothie zit: andijvie – witlof – verse munt – rucola – veldsla – ananas – papaja en komkommer. Was best wel een klus maar dat is bijna elke dag een smoothie maken per slot van rekening ook.

Zondag 24-03

Was laatst trouwens ook op bezoek bij tante G. die tegenwoordig in een verpleegtehuis zit. Had kraslot voor haar meegenomen, voor de aardigheid. Haar dochter (mijn nicht) & echtgenoot waren er ook, kregen interessante discussie over de NPO waarbij de stelling was: is de NPO objectief of niet?

‘Zeker weten’, zei nicht.

‘Ik hang er soms wat tussenin’, zei haar man.

‘Natuurlijk niet’, zei ik. ‘De NPO dankt haar bestaansrecht praktisch dankzij subsidies – die gaat echt niet spugen in de pan waaruit ze eet.’

Tante G. glimlachte fijntjes. ‘Gewonnen!’ grijnsde ze. Ze liet het kraslot zien.

‘Je hebt verloren hoor ma’, zei nicht die het lot bekeek.

‘Nee hoor kindje’, zei tante G. ‘Tegenwoordig heet dat winnen.’

Nicht en ik keken elkaar verbijsterd aan. Zou tante G. dan toch echt oud worden? We werden afgeleid omdat tante telefoon kreeg van een van haar kleindochters maar kon merken dat nicht wat bezorgd was. ‘Ze doet de laatste tijd wel vaker wat vreemd’, vertrouwde ze me toe.

Maandag 25-03

Keek zojuist naar buiten en dacht: de tweede lente zonder moe. Dacht aan alle dingen die ik anders zou doen als ik het over kon doen, stomme kleine dingen waar ik anders op gereageerd zou hebben of leuke dingen waar ik juist veel enthousiaster op gereageerd zou hebben. ‘Waarom bedenken we, pas als het te laat is, dat we het anders zouden doen als we het over konden doen?’ vroeg ik aan man.

Man knikte bedachtzaam. ‘Nu je dit weet heb je met mij in elk geval de kans om het in één keer goed te doen’, zei hij. ‘Dus als je slim bent gedraag je je ZO voorbeeldig dat, mocht ik eerder gaan, je jezelf dat verwijt in elk geval nooit hoeft te maken.

Hm. Ik weet het niet zeker dagboek, maar ik denk toch dat dat een opgave gaat worden.

Dinsdag 26-03

‘Waar heb jij op gestemd?’ vroeg vriendin M.

‘Op DENK’, antwoordde ik met een uitgestreken gezicht.

Vriendin M. keek me verwonderd aan. 

‘Ja, wat nou?’ zei ik quasi kribbig. ‘Is dat OOK al niet goed?’

19.02 uur. Net klaar met avondeten. At geroosterde groente, humus en gebakken halloumi en hadden het aan tafel over het begrotingsoverschot van 11 miljard.

Man schokschouderde. ‘Ach ja, als je alles kapot bezuinigt wil het wel natuurlijk. Enfin, het komt goed uit. Dat geld kunnen ze over twee jaar mooi gebruiken bij de Tweede Kamerverkiezingen.’

Man zei vervolgens iets over ‘tegen die tijd cadeautjes uitdelen - misschien zelfs pensioenen indexeren’ en ik nam nog een slokje van m’n smoothie.

Woensdag 27-03

Het Liedje van de Week is The Morning After van Maureen Mcgovern – ik heb het sinds gisteren in mijn hoofd. Bij dit liedje zal ik altijd denken aan die middag in Suriname, lang geleden, die middag dat vriendin L. en ik met haar ouders naar de bioscoop gingen en we zo verschrikkelijk de slappe lach kregen dat we van een publiek dat haast uitzinnig van woede was de zaal moesten verlaten, iets waar we graag gehoor aan gaven. De rest van de film zaten we uit op de trap, snikkend van het lachen.

Donderdag 28-03

Vriendin L. (van de bioscoop ja) was gisteravond gekomen en bleef slapen. Ze had haar laptop meegenomen en zo zaten we beiden boven in stilte te werken.

‘Bij de verkiezingen vorige week viel het me trouwens op dat de verliezende partijen het allemaal over winnen hadden’, zei L. opeens, hiermee de stilte verbrekend. ‘Het klonk echt idioot.’

‘Ach ja’, antwoordde ik afwezig. ‘Het is voor de politiek blijkbaar erg moeilijk om te zeggen: we hebben duidelijk iets niet goed gedaan. Verliezen is kennelijk het nieuwe winnen. Stakkers.’

Terwijl m’n woorden echoden in m’n hoofd dacht ik plotseling aan tante G. en haar ‘winnende’ kraslot. Glimlachte opgelucht. Met tante G. is niks mis, dat is wel duidelijk.