Dagboek van de rebelse huisvrouw

Vrijdag 08-03

Lief dagboek,

De afgelopen nacht had ik een bizarre droom: ik droomde dat ik op een festival rondliep en iedereen rookte een sigaar. Op het podium zag ik onze Lachende Leider die iets uitdeelde en vrolijk kraaide: ‘Pakken hoor mensen, het is gratis!’

Liep naar het podium om te kijken wat hij uitdeelde. Het bleken sigaren te zijn. ‘Jij ook een?’ vroeg hij toen ik het podium genaderd was. ‘Nee’ schudde ik terwijl ik de sigaar wantrouwig bekeek. ‘Ik rook niet.’

Zaterdag 09-03

Vandaag… ik weet niet meer wat ik vandaag gedaan heb. Ik herinner me dat ik verse courgettesoep gegeten heb maar meer niet, dat is wel wat apart. O wacht, ik weet het weer: ’s middags naar het stadje en even naar Wallys toe. Nam warme chocolademelk met extra veel slagroom. Was verrukkelijk.

Zondag 10-03

Vriendin G. had gisteren weer een blinddate die zo gruwelijk was dat ze er voorlopig genoeg van heeft. ‘Tegenover me zat een soort… een soort weekdier’, snikte ze. ‘Het enige dat ik dacht was: hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg.’

‘Maar je had toch wel een foto van hem gezien?’ vroeg ik.

‘Het was een foto van honderd jaar oud!’ brulde ze handenwringend.

Arme G.

Maandag 11-03

Goed nieuws dagboek: diplomaten kunnen voortaan een boete krijgen als ze verkeersovertredingen begaan. Daar houdt het goede nieuws dan ook direct mee op. De diplomaten hoeven de boete namelijk niet te betalen. Nou, als dat niet prachtig geregeld is weet ik het niet meer.

‘De bedoeling hiervan is dat het volk denkt dat er toch een soort van rechtvaardigheid bestaat’, zei man.

God, wat worden we toch in de zeik genomen.

Dinsdag 12-03

‘Wat heb je toch tegen die man?’ vroeg vriendin M. toen ik haar over mijn droom van de afgelopen vrijdag vertelde.

‘Eens kijken…’ zei ik en deed alsof ik nadacht. Toen stak ik mijn vinger in de lucht. ‘Ik weet het weer. Hij zit er niet als premier voor alle Nederlanders maar als belangenbehartiger van de grote bedrijven. Heb je trouwens mijn recept al eens uitgeprobeerd?’

M. keek me hoofdschuddend aan. ‘Ik word wel wat moe van jullie hoor’, zei ze. ‘Om je de waarheid te zeggen: persoonlijk vind ik dat hij het al met al heus niet zo slecht doet.’

‘Dat kan’, antwoordde ik genadig. ‘En hoe zit het met dat recept?’

Woensdag 13-03

Op kraamvisite bij S. die net moeder geworden is van een prachtig klein meisje. O dagboek, die kleine vingertjes alleen al! ‘Als ik het over had kunnen doen had ik er wel vijf willen hebben’, zei ik tegen man toen ik thuiskwam.

‘Ik ook’, antwoordde man. ‘Wat een feest zou dat zijn.’ Ik bespeurde een licht ironische ondertoon die ik negeerde. 

Hoorde zojuist dat Rutte in blinde paniek - want ja, de verkiezingen komen eraan en de arme schat voelt natuurlijk nattigheid - gezegd schijnt te hebben dat er TOCH een CO2-heffing voor bedrijven komt (die de bedrijven natuurlijk zullen doorberekenen aan de burger, dat is duidelijk). Hij kan alleen niet vertellen HOE die heffingen eruit gaan zien - dat vertelt-ie pas ná de verkiezingen. Hahaha. Je blijft lachen.

Donderdag 14-03

Oom H. en buuf Annie zijn weer bij elkaar! Ze zijn net weg, stonden onverwacht voor de deur.

‘Fijn jullie weer samen te zien’, zei ik.

Oom H. glunderde. ‘We konden toch niet buiten elkaar, hè Annie?’

‘Nee’, knikte buuf Annie. ‘Ik miste mijn mannetje (!!) veel te veel.’

Ze kroelde hem door het haar en even was ik bang dat ze elkaar uitgebreid gingen zoenen maar dat deden ze gelukkig niet. In plaats daarvan zei oom H: ‘Hebben jullie al gehoord wat een mooie verkiezingsbelofte er gedaan is? De energierekening gaat volgend jaar omlaag! Hiermee willen ze dus stemmen winnen. Eerst de rekening opschroeven en vervolgens als verkiezingsbelofte zeggen dat-ie omlaag gaat. Als dit geen sigaar uit eigen doos is weet ik het niet meer.’ We knikten instemmend en vielen even stil. ‘Koekje?’ zei ik om de stilte te verbreken. ‘Het is gratis.’

Daarna gingen we over op een ander onderwerp en het was werkelijk gezellig maar zelfs nu, uren later, denk ik nog steeds aan die sigaar.