Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 01-03

Lief dagboek,

Soms zet ik de wekker op m’n mobiele om me te herinneren aan het een of ander. Dan rinkelt-ie en denk ik: o ja, ik moet zus of zo nog doen. Meestal werkt het prima behalve als-ie rinkelt en ik denk: wat was het ook alweer dat ik moest doen? Nu was het zo’n moment. Zojuist rinkelde dat ding - loeihard, want waar ik aan herinnerd moest worden was kennelijk ZO belangrijk dat ik er beslist aan herinnerd diende te worden - en nu loop ik de hele tijd te prakkiseren wat dat ook alweer was. Ik vind prakkiseren overigens een leuk woord. Lekker ouderwets op de een of andere manier.

Zaterdag 02-03

Vandaag wil ik het eens even hebben over Het Klimaat. Over Onze Nieuwe Nationale Melkkoe zeg maar, want o dagboek, wat gaat er ver-schrik-ke-lijk veel geld verdiend worden aan deze Angst Die Ons Aanpraat Wordt!! Het bedrijfsleven is zich op dit moment waarschijnlijk al handenwrijvend aan het verkneukelen en zal ten koste van de burger hier vele miljoenen - zo niet miljarden - aan verdienen. Nu ligt het klimaat me na aan het hart en ik geloof heus wel dat er het een en ander moet gebeuren hoor dagboek, maar is het dan niet beter om de koe eens stevig bij de horens te vatten en het te hebben over de tomeloze bevolkingsgroei? Er schijnen elk jaar 83 miljoen mensen bij te komen dus reken maar uit. Misschien dat onze Groene Messias Jesse Klaver zich daar eens over wil buigen?

Zondag 03-03

Brachten pa terug naar Rotterdam. Op de terugweg viel het ons op dat de ringweg Amsterdam weer ongelooflijk druk was, en dat op zondagmiddag.

‘Hoe moet dit er over 50 jaar uitzien?’ verzuchte ik tegen man.

‘Tja’ zei man. Hij zweeg even. Toen zei hij: ‘Gelukkig worden we geleid door iemand die zegt dat visie een olifant is die het uitzicht beneemt. Het komt dus allemaal vast wel goed.’

‘Dat weet ik ook heel zeker’, antwoordde ik monter.

Maandag 04-03

07.10 uur. Kon de afgelopen nacht moeilijk slapen en toen ik eenmaal sliep droomde ik van moe maar ik weet niet meer wat. Nu probeer ik het me steeds te herinneren.

Het Liedje van de week is trouwens Synthetic World van Swamp Dog. Telkens als ik dit liedje hoor verlang ik naar een tijd die ik nooit meegemaakt heb - er overvalt me een vaag gevoel van heimwee naar… tja, naar wat eigenlijk.

Dinsdag 05-03

18.57 uur. Hoorde zojuist dat asbest veel minder gevaarlijk is dan tot nu toe werd gedacht. Vreemd.

22.00 uur. Man zit naar voetbal te kijken. Het schijnt een leuke wedstrijd te zijn. Toen ik naar beneden ging en voor de grap voorstelde om naar een film te kijken gaf hij niet eens antwoord. Had bijna zin om - ook weer voor de grap natuurlijk - voor het beeld te gaan staan. Gewoon om te kijken hoe hij zou reageren.

Woensdag 06-03

23.45 uur. Net thuis, was naar verjaardag van ex-collega M. Was gezellig. Kreeg het met de vader van M. over Het Klimaat en de Angst Die Ons Aangepraat wordt. ‘Ach ja’, zei de vader. ‘Dit trucje is al duizenden jaren oud. Je moet het volk bang maken, het benaderen als emotionele consument. Probeer het brein van de burger te controleren en te manipuleren en je beheerst de burger.’ Was leuk gesprek. Vooral dat deel van emotionele consument vond ik interessant.

Donderdag 07-03

Vertelde vriendin M. over gesprek van gisteren.

‘Jij bent ook een emotionele consument hoor’, zei M.

Keek verbluft op. ‘Hoe bedoel je?’

‘Jij bent toch altijd bezig met gezond eten? Jij bent dus bezig met je gezondheid. Door jouw manier van eten’ - M. snoof veelbetekenend – ‘hoop je ziektes te voorkomen.’

Ze keek demonstratief naar het grote glas smoothie dat ik voor had neus had neergezet. Ik keek naar de oven met daarin m’n havermoutkoekjes. Vriendin M. bezag me fijntjes glimlachend en in een flits zag ik mezelf door haar ogen: een Emotionele Consument. Opeens begreep ik nét iets meer van de menselijke geest.