Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Lief dagboek,

En opeens zitten we in 2019! Het geeft altijd een opgeruimd gevoel vind ik, zo’n heel leeg jaar dat voor je ligt. Alsof je opeens een keurig opgeruimde kledingkast hebt. Vorige week was er geen krant dus ik ga ook wat over die week vertellen en ik begin met:

Vrijdag 21-12

Vriendin L belde om 9 uur ’s ochtends. ‘Gewoon om even de dag gezellig te beginnen’, zei ze monter. ‘Die is nu al verpest’, gromde ik maar ze begreep het grapje niet of deed alsof.

Zaterdag 22-12

Met man naar stadje toe en koffie gedronken bij Blended by Daan. Ik kan niet anders zeggen: ze hebben daar zeldzaam lekkere Latte Macchiato. Man en ik kregen het onderweg naar Daan over aflevering Gomorra die we gisteravond hadden gezien en, eenmaal aan de koffie, vervolgden we onze conversatie. ‘Toch snap ik niet dat ze hem lieten leven’, zei man. Het echtpaar achter hem verstijfde. ‘Ze hadden hem af moeten maken, deze jongen gaat nog voor heel veel rottigheid zorgen.’ Zag dat het echtpaar elkaar sprakeloos aankeek en deed duit in het zakje. ‘Ik ben het met je eens’, zei ik. ‘Laten we hopen dat we gauw van hem af zijn – hij voegt werkelijk niets toe.’ Het echtpaar stond geruisloos op en sloop naar de kassa om af te rekenen. Haha, heerlijk.

Zondag 23-12

Hachee gemaakt en weer aflevering Gomorra gekeken. De man waar we het gisteren over hadden leeft nog steeds.

Liedje van de week is trouwens van Frank Lucas: Good Thing Man. Het is hier in Nederland niet zo bekend maar o dagboek, wat is het toch een heerlijk liedje.

Kerstdagen:

Vrolijk kerstfeest lieve moe & broer. Ik weet niet waar jullie nu zijn maar ik hoop dat jullie ook mooie dagen hebben. Bij ons was het natuurlijk een beetje vreemd - de eerste kerst zonder jou mam - maar toch hebben we er wat van gemaakt. En de bitterkoekjespudding is mislukt.

Vrijdag 28-12

Dagboek, ik blijf het me afvragen: waarom heeft Harlingen geen ondergrondse tunnel gekregen? Nu zitten we opgescheept met een bak die de stad nog steeds in tweeën splijt. Ik begrijp het niet. Voor een paar centen meer had je van Harlingen één geheel kunnen maken.

‘Dit is een vreemdsoortig gebrek aan visie’, mopperde ik tegen man toen we door de bak reden.

‘Je weet wat onze Lachende Leider zegt’, zei man. ‘Visie is als een olifant die het uitzicht belemmert.’

Die uitdrukking van onze LL ken ik wel dagboek, maar waarom krijg ik toch telkens het idee dat er juist totaal geen sprake is van uitzicht? Integendeel: in mijn verbeelding huppelt Het Pluche permanent naakt en geblinddoekt in het rond.

Zondag 30-12

Man is behoorlijk verkouden. Voelde even of hij verhoging had. ‘Niks aan de hand’, zei ik geruststellend toen hij me vragend aankeek. ‘Dit is je normale hoge bloeddruk-temperatuur.’ Moest erg om mezelf lachen. Man bekeek me meewarig.

Maandag 31-12

14.00 uur. Nichtje T. en man W. zijn er. We gaan zo naar het stadje.

17.10 uur. Net thuis. Hebben weer bij Daan koffie gedronken.

17.46 uur. Vorig jaar om deze tijd zaten we in het ziekenhuis en hoorden we dat moe veel zieker was dan we dachten. Zelfs toen, op dat moment, was ik ervan overtuigd dat we een jaar later gewoon samen zouden zijn… 

21.05 uur. Lang aan tafel gezeten en gesmuld van de pom die ik gisteren gemaakt had.

03.20 uur. Ga naar bed. Was gezellig avondje en ik wens een ieder die dit leest een mooi, goed, gelukkig en vooral gezond nieuw jaar toe!

Dinsdag 01-01

Hmmppfff. Ben een klein beetje brak. Ik had me nog zo voorgenomen om rustig aan te doen met de cava en de champagne en de appelflappen maar gaandeweg raakte ik dat goede voornemen kwijt.

Donderdag 03-01

23.46 uur. Ga naar bed. Volgens mijn horoscoop zou ik vaker voor sportieve activiteiten moeten kiezen: fietsen, wandelen, joggen, zwemmen, skeeleren. Het idee alleen al. Ik weet niet wat 2019 allemaal nog brengt maar met zoveel flauwekul kan mijn jaar eigenlijk nu al niet meer stuk.