Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 07-12

Lief dagboek,

23.45 uur. Ik ga naar bed. Heb net even naar Pauw gekeken, ging deels over de ‘Gele Hesjes’.

‘In Frankrijk is de werkeloosheid 10%, in Nederland maar 3.9%’, zei Pauw vermanend tegen iemand die de acties wel begreep. Schudde mijn hoofd en riep tegen de tv: ‘Dat klopt niet Jeroen! Die 3.9% werkelozen zijn alleen maar mensen met een WW-uitkering maar je vergeet de mensen met een WIA- Wajong- WAO- WWB- IOW- IOAW of IOAZ-uitkering!’

‘Houd maar op’, zei man. ‘Zinloos dit. Er wordt ook niet gesproken over mensen die geen recht meer hebben op een WW-uitkering en vervolgens NERGENS meer recht op hebben. Of over het feit dat de duur van de WW-uitkering steeds korter wordt.’

Hoe dan ook: dit land telt volgens het CBS maar liefst 1.548.130 mensen die een uitkering ontvangen en daarmee kom ik uit op maar liefst ELF procent werkeloosheid. En dat schreeuwde ik tegen de tv. Ach ja. Waar maak ik me druk om.

Zaterdag 08-12

Vandaag wordt er weer een grote demonstratie in Parijs verwacht. ‘Het Nederlandse volk kan nog wat van die Fransen leren’, zei oom H.

‘Heb je het zo slecht dan?’ vroeg buuf Annie misprijzend.

Oom H. wilde antwoorden maar in plaats daarvan zei ik: ‘Daar gaat het niet om. Het gaat om het algemene gevoel van onvrede dat ook in Nederland heerst. Over de stelstelmatige Btw-verhogingen. Over de pensioenpot die leeggeroofd wordt. Over de energieprijzen die stijgen. Over de ziektekosten die stijgen. Over de pensioenen die niet geïndexeerd worden. Dát zijn de mensen zat.’

‘Dat is het hem juist’, gromde oom H. ‘Het Nederlandse volk is het niet zat. De serviliteit is er stevig ingeramd, dat is duidelijk.’

Zondag 09-12

Vanochtend werd ik wakker met ‘Why can't I be you’ van The Cure in m'n hoofd. Kan me nog herinneren dat ik het toen leuk liedje vond.

‘Ik vond het helemaal niks’, zei vriendin L. toen ik het spelletje met haar deed (‘Raad welk liedje ik in mijn hoofd heb’). ‘Maar ik kan me wel herinneren dat jij er altijd heel raar op ging dansen.’

Aflevering Narcos gekeken. Blijf het onbegrijpelijk vinden waarom de overheden drugs niet legaliseren. Volgens man van vriendin M. zal dat nooit gebeuren. ‘De bestrijding tegen drugs is werkverschaffing’, legde hij uit. ‘Wat zouden al die drugsbestrijders moeten doen die zich nu in naam van de overheid laten doodschieten door drugsbaronnen?’

Maandag 10-12

Groot nieuws trouwens laatst: je kon de tv niet aanzetten of het ging wel over de vliegtaks van 7 euro die in 2021 komt. Het is te stompzinnig voor woorden. Werkelijk alles, van landingsbaan tot vliegtuig, wordt door de overheid gesubsidieerd c.q. vrijgesteld van belasting en een normaal mens zou denken: laten we daar eens wat aan doen maar nee: het pluche bedenkt weer wat wonderlijks. Zou al die champagne iets met die hersens gedaan hebben?

Boomstammetjes van Poiesz gegeten. Ze waren heerlijk. Ook groenteschotel gemaakt.

Dinsdag 11-12

Gisteren schijnt de afvaloven van Omrin weer eens buiten gebruik gesteld te zijn vanwege een ketellekkage. Het zal eens niet. Het is natuurlijk niet de vraag OF het ooit misgaat maar wanneer. Treurig.

Vriendin M. heeft een liedje gecomponeerd op de piano. ‘Hoe vind je het klinken?’ vroeg ze. Het klonk, eerlijk is eerlijk, beslist leuk. ‘Als een bruisend voetbad’, antwoordde ik. Ik bedoelde het bemoedigend maar M. sloeg met een klap de klep van de piano dicht.

Wat heb ik deze week geleerd: dat ik soms wat tactvoller moet zijn.

Donderdag 13-12

Weer een aflevering van Narcos gezien en ik ben helemaal van slag. Het is echt heel naar - ik ben net gaan googelen of bepaalde gebeurtenissen op waarheid gebaseerd zijn en dat blijkt zo te zijn en daar ben ik enorm ontdaan door. Wat een wereld is dit. ‘Ik hoop echt dat slechte mensen in de hel branden’, zei ik kinderlijk tegen man, refererend aan Félix Gallardo, de Mexicaanse drugsbaron.

‘Nou nou’, zei hij.

‘Gun jij dit soort mensen dan geen hel?’ wilde ik weten.

‘Ik gun helemaal niemand de hel’, antwoordde man.

‘Echt niémand?’ vroeg ik, een beetje verbaasd.

‘Niemand’, herhaalde man ferm.

Keek naar hem en zag hoe liefdevol hij de hond aaide. 

Opeens voelde ik me een Heel Slecht Mens.