Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Lief dagboek,

Vorige week had ik geen stukje. Geen tijd. Waarom ik dit vermeld weet ik zelf niet maar ik heb het gevoel dat ik je wel een uitleg verschuldigd ben. Stom hè? Wat zit een mens toch wonderlijk in elkaar – het feit dat ik me haast schuldig voel naar jou, mijn dagboek, zegt toch wel iets over mijn geestelijke gesteldheid. ‘Dat jij überhaupt aan zulke flauwekul dénkt’, zei vriendin M. toen ik dit probeerde uit te leggen. Dat was in hetzelfde gesprek waarin ik uitlegde dat ik het soms sneu vind als het theelepeltje bij de messen belandt. ‘Dat voelt op de een of andere manier niet ok’, verduidelijkte ik. ‘Herken je dat?’

M. herkende dit niet en dat wil ze graag zo houden zei ze. Hm.

Vrijdag 24-08

Nichtje T. en haar man kwamen logeren. ’s Avonds mosselen gegeten. Was gezellig.

Zondag 26-08

Vandaag is het precies 7 maanden van moe. Zeven lange maanden heb ik mijn lieve moe niet gesproken. De lijst met dingen die ik moet vertellen wordt steeds langer. Er is zoveel dat moe moet weten. Ik wil haar vertellen hoe het met dochter gaat. Dat we een nieuwe bank gekocht hebben. Dat ik laatst erwtensoep gemaakt heb. Ik wil haar bellen en roepen: ‘Vergeten jullie niet dat de Visserijdagen er zijn? Gauw komen hoor!’ Ik wil haar vertellen dat ik nog steeds niet die rode schoenen gekocht heb. Dat ik regelmatig naar haar muziek luister. Dat ik af en toe haar lievelingshandtas pak en gewoon even vasthoud, meer niet. Ik wil haar vertellen dat… ach ja.

Pa kwam. ’s Avonds uitgebreid geproost op moe.

Maandag 27-08

In het kader van me ‘op elk vlak af en toe wat bij blijven schaven’ heb ik me vandaag - even maar hoor - verdiept in het vijfde boek van het Oude Testament, Deuteronomium. Jeetje, wat een geboden en verboden stonden er allemaal in. Ik las nou werkelijk niks waarvan ik dacht: ‘Hè, wat een gezelligheid heerste er toen’. Brrrrr.

Met pa ’s middags even naar het stadje en weer veel te veel overheerlijke slagroom bij Wallys gegeten. Zat ook drupje chocolademelk bij.

Dinsdag 28-08

Dagboek: tante Nel (mijn peettante) leerde me vroeger hoe je je kussen als wekker kunt gebruiken: ‘Sla 8 maal op je kussen (als je om 8 uur op wilt tenminste), draai je kussen om en ga slapen. Je wordt precies om 8 uur wakker, let maar op.’ Heb het laatst geprobeerd en verhip: het werkte! Hoe ik om half acht op moet staan weet ik trouwens niet. Misschien net iets zachter slaan, een soort halve slag?

Woensdag 29-08

Visserijdagen! Even stadje in met pa en later half uurtje naar vriendin M. Ze heeft een kookboek met allemaal ‘gezonde’ recepten gekocht. ‘Dat moet ook wel want we gaan wat aan dat buikje van mijn echtgenoot doen.’ Hierbij aaide M. liefkozend over de buik van haar eega.

‘De Unileverbuik hè’, antwoordde man van M. berustend. ‘Unilever kwakt heel wat suiker door inferieure troep en vervolgens wordt het een A-merk genoemd. Geloof me: ze zijn in staat van een hoop stront een A-merk te maken. Feitelijk worden we langzaam ziek gemaakt maar goed: er zal wel heel wat te verdienen zijn in die business.’

Donderdag 30-08

O rampspoed dagboek: ik stond vol goede moed om 8 uur op en ging direct de was doen. Eerst deed ik alles wat met doeken te maken heeft: badhanddoeken, theedoeken, vaatdoekjes en handdoeken. Die waste ik op 90 graden, dat heb ik zo van moe geleerd. Ik weet niet of op 60 graden wassen enig verschil zou maken maar bij 90 krijg ik wel het gevoel dat er misschien net vier of vijf bacteriën meer gedood worden. Vervolgens deed ik nog een wasje. Ditmaal was het een delicatere was met veel schattige truitjes en jurkjes van dochter. Jammer genoeg was ik vergeten de temperatuur terug te draaien.

Nu ga ik de stad in en ga somber lopen bedenken hoe ik aan dochter vertel dat een groot deel van haar garderobe onbruikbaar is; toen ik snikkend de wasmachine leegde ontwaarde ik zelfs truitjes die te klein zijn voor de gemiddelde Baby Born. God, wat een narigheid. En de dag was nog wel zo goed begonnen.