Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Vrijdag 20 juli

Lief dagboek,

Waarom, o waarom, gebeuren dingen altijd wanneer het NIET uitkomt? Morgen komen er 25 man eten en ik had een drukke dag in het vooruitzicht maar wat gebeurde er? In plaats van boodschappen doen, hapjes maken, lampionnen ophangen, de tientallen flessen Prosecco en Cava die ik al in huis heb een plek in de ijskast zien te geven, mijn huis nog wat opruimen en de extra partytent samen met man opzetten liep het - natuurlijk - totaal anders. Tijdens het opzetten van de partytent viel het frame om, kreeg ik een stang precies op mijn oog en was ik bijna mijn oog kwijt. Nu zat ik bij de huisarts en enkele uren later bij de oogarts en trok ik van pure narrigheid bij thuiskomt maar meteen de eerste fles Cava open. Goddank is de schade niet permanent maar oog doet pijn en alles is mistig. Zoveel ruimte in een gezicht en dan valt zo’n stang precies op een oog. Het is echt bespottelijk.

Zaterdag 21 juli

10.25 uur. Oog doet pijn maar gelukkig zie ik af en toe minder troebel. ‘Als je nu eens je bril opdoet wordt je zicht sowieso een stuk scherper’, opperde vriendin M. maar daar heb ik geen zin in.

02.12 uur. Ik ga naar bed. Het feest was superleuk dagboek, maar toch miste ik moe. Moe was een enorme animator en zonder haar voelde het... anders.

Moest erg lachen om verhaal van een van de nichtjes. ‘Mijn vader zegt nooit wat hij wil’, verzuchtte ze. ‘Onze communicatie verloopt als volgt:

‘Pap, wil je koffie of thee?’

‘Ja, dat is goed.’

‘Dat vroeg ik niet. Wil je koffie of thee?’

‘Hmmm... Wat neem jij?’’

Haha.

Zondag 22 juli

‘Hoofdpijn?’ informeerde man bij het opstaan.

‘Totaal niet’, glimlachte ik liefjes. Nam daarna gauw twee paracetamols. Moest voor de zekerheid weer naar de oogarts (op zondag ja). Oogdruk is goed.

Maandag 23 juli

Naar Terschelling! Ik werd even een beetje emotioneel bij aankomst op het eiland dagboek. Pa en moe hebben elkaar namelijk in de kerk op Terschelling leren kennen: moe zat achter pa, werd direct verliefd op zijn mooie dikke zwarte haar en na de communie liep pa achter moe waarbij hij diep onder de indruk was van haar lange blonde vlecht. Hoe ze eruit zagen wisten ze nog niet van elkaar. ’s Avonds was er een dansavondje en als ik aan die twee jonge mensen van toen denk kan ik echt even ontroerd raken bij de gedachte dat ze samen verliefd op het eiland liepen, lang voordat ik geboren was.

Dinsdag 24 juli

Nog altijd op Terschelling. In hotel Nap blijven slapen, veel gefietst, weer heerlijk geluncht bij Paal 8 en in zee gezwommen. De laatste keer dat ik in Nederland in zee zwom was 100 jaar geleden.

Woensdag 25 juli

Oom H. en buuf Annie kwamen heel even langs. ‘Dat gedoe met die Blok laatst, over die Failed State uitspraak’, begon oom H. terwijl hij langs zijn neus wreef. ‘Is dat nou niet een beetje rare uitspraak?’

‘Daar hebben we het in de auto al over gehad’, zuchtte buuf Annie.

‘Neem nou Nederland’, vervolgde hij. ‘Wat zien we dan? Een meer dan onbetrouwbare overheid met een Rutte als opperhoofd van een partij vol politici die betrokken zijn bij integriteitskwesties en machtsmisbruik. Het spijt me wel maar volgens mij hebben we alle ingrediënten in huis om onszelf een Failed State te noemen.’

Buuf Annie schonk oom H. een beleefd glimlachje.

Donderdag 26 juli

Vandaag precies een half jaar geleden overleed moe. Al zes maanden heb ik mijn lieve mama dus niet gesproken. Ik vind het nu allemaal wel érg lang duren dagboek. En dan te bedenken dat het nog véél langer gaat duren…

In het kader van iets anders dat nog heel lang kan gaan duren bedacht ik me trouwens het volgende: volgens het nieuws hebben we in 1976 voor het laatst zo’n droge zomer gehad. Statistisch gezien hebben we dit dus eens in de 42 jaar. Als we - eindelijk - weer eens een goede zomer hebben ben ik dus al... eens kijken... hoe oud??? O God. Ik weet niet zeker of het kan maar bij de gedachte alleen al doet mijn oog opeens weer extra veel pijn.