Dagboek van de Rebelse Huisvrouw

Hallo lief dagboek,

Mag ik opmerken dat ik het een vreemd idee vind om een vleestaks in te voeren? Ik ga er vanuit dat het niet doorgaat maar het feit dat er doorlopend van alles bedacht wordt om de staatskas te spekken is wel wat zorgelijk.

‘Ze weten van gekkigheid niet hoe ze ons het geld uit de zak moeten kloppen’ brulde oom H. laatst. ‘Er is een heel team van mensen dag en nacht met maar één ding bezig: hoe kunnen we het gepeupel zoveel mogelijk te grazen nemen.’ Daarna stootte hij nog wat krachttermen uit maar hij kalmeerde enigszins toen ik nog wat rode wijn bijschonk en buuf Annie hem sussend over de rug aaide. 

Goed, de afgelopen week is er niet veel gebeurd, eens kijken:

Zaterdag 2 april

13.05 uur. Heb voor de verjaardag van pa een kleine surpriseparty georganiseerd waarbij straks een paar van zijn neven en nichten (en aanhang) komen, wilde zijn verjaardag van laatst niet zomaar voorbij laten gaan.

23.34 uur. Pa was enorm verrast toen zijn neven en nichten binnenstapten. Al met al was de dag een groot succes. Hadden het – uiteraard – veel over Suriname en over hoe verschrikkelijk jammer het toch is dat het zo gelopen is met dat land. 

Zondag 03 april

13.21 uur. Man slaakte net diepe zucht, stond op, liep naar het raam en staarde mistroostig naar buiten.

‘Wat is er?’ informeerde ik, de belangstellende echtgenote.

‘Ik hoor die Jetten net zeggen dat, als we 's nachts de thermostaat lager zetten en minder lang douchen, we maar liefst 7% besparen het totale energieverbruik. Dat is dan bijna de helft van de 15% die Rusland levert. Jammer genoeg heeft de man het niet over de grootverbruikers, over de zware industrie en de luchtvaart. Het ligt dus allemaal weer aan de gewone man. En dan te bedenken dat de voormalige partijgenoten van Jetten ons aardgas voor een habbekrats aan het buitenland hebben verpatst.’

‘Luister toch niet naar die man’ zei ik, maar volgens man was dat net zo’n onlogische opmerking als wat er uit Jettens mond kwam.

Maandag 04 april

08.25 uur. O dagboek, ik kan wel blijven schrijven over de verschrikkingen die op dit moment in Oekraïne plaatsvinden maar wat ik ook schrijf of zeg, het voegt niets toe. Ik lees nu net over de gruwelijkheden in Boetsja en in gedachten zie ik de spreuktegel voor me die bij mijn oma in de slaapkamer hing: ‘De wrâld is goed, mar de minsken deuge net.’ Of er echt deuge stond weet ik trouwens niet 100% maar van de rest ben ik vrij zeker.

Hoe kan het toch dat wij, mensen, zo zijn? Zijn we werkelijk een doorgefokt, verziekt ras?

Dinsdag 05 april

Kocht aardbeien bij de Lidl maar had er al gauw spijt van. Ze waren mooi rood maar ook hard en smakeloos. Is er echt geen inkoper die zegt: jongens, dit is een aanfluiting, dit kunnen we consument niet aanbieden?

Woensdag 06 april

Het is herfst: grijs, koud en regenachtig. Boodschappen gedaan en een polentaschotel gemaakt met aubergine en – uiteraard – polenta (maispuree).

21.23 uur. ‘Wat een toestand met die Hugo de Jonge’ appte vriendin G. Sinds ze weer aan de man is zie ik haar vrij weinig. ‘Ik las vandaag dat hij vandaag ook nog allemaal privé-appjes verstuurd heeft m.b.t. de mondkapjesdeal. Dit klopt toch niet?’

‘Niks aan de hand, hij heeft al gezegd dat hij de gang van zaken betreurt’ zei ik cynisch. ‘Je weet dat de politiek bestaat uit gelieg, gedraai, getreuzel en halve waarheden dus het verbaast me dat hier überhaupt aandacht aan wordt geschonken.’

Donderdag 07 april

10.56 uur. ‘Ben wat sjagger vandaag’ appte vriendin M. net.

‘O’ appte ik terug.

‘Dus zonet appte ik mijn eega: weet jij eigenlijk wel wat voor dag het vandaag is?’ Ik heb nog geen reactie maar ik weet zeker dat hij zich kapot geschrokken is en zich nu afvraagt welke belangrijke dag hij vergeten is.’

‘En er is geen bijzondere dag, dit doe je gewoon, zomaar?’ vroeg ik.

‘Gewoon, zomaar’ beaamde M. ‘Soms heb ik zin om wat te sarren. Misschien ben ik wat hormonaal.’

Dat weet ik wel zeker.