Dagboek van de Rebelse Huisvrouw
Vrijdag 16-07
Het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd was: Peter R. de Vries is overleden. En ik dacht: laten we in hemelsnaam hopen dat zijn heengaan niet voor niets is geweest, maar weet je dagboek: dat is nu waar ik juist zo bang voor ben. Dat ook dit weer overwaait. Dat er helemaal niéts verandert. Dat er bloemetjes gelegd worden, krokodillentranen door politici geplengd worden en uiteindelijk… Ach ja. Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Is het de afgelopen jaren ooit anders geweest?
Zaterdag 17-07
Vriendin M. en gezin kwamen langs en bleven eten, had macaroni gemaakt. ‘We willen heus wel blijven eten,’ had M. gezegd, ‘maar dan graag iets normaals. En lekkers.’ Man van M. riep op de achtergrond: ‘We nemen anders zelf wel ons eigen eten mee’, maar dat hoefde niet zei ik.
De macaroni was lekker. Aan tafel hadden we het over een boek van Francesco Carotta: ‘Was Jezus Caesar?’
‘Natuurlijk was Jezus Caesar,’ zei man van M. terwijl hij nog wat opschepte. ‘Het is allemaal té toevallig. Er is sprake van een Judas-Brutus, een Nicomedes-Nicodemus, een Gallië-Galilea en nog veel meer andere parallellen. Voor mij is het heel duidelijk.’
‘Mooi zo’, zei M. met een effen gezicht. ‘Dan hoeft de wetenschap zich daar dus ook niet meer over te buigen. Jij hebt het antwoord al.’
Man van M. haalde z’n schouders op.
Maandag 19-07
‘Ik hoor zo vaak dat de horeca om personeel schreeuwt, hoe kan dat toch?’ zei ik tegen man aan de ontbijttafel. Ik had een smoothie gemaakt en daarin havermout gedaan en nu was het groentepap. Man keek vol walging naar mijn kom. ‘Dat komt omdat de horeca te beroerd is om wat meer te betalen. Ze wil personeel inhuren voor 5 euro per uur, een biertje verkopen voor 3 euro en noemt zich vervolgens ondernemer. Ga je dat nu echt opeten?’
‘Proeven?’ bood ik aan en schoof mijn kom zijn kant op.
‘Dank je feestelijk’, zei hij.
Woensdag 21-07
Vriendin L. was hier laatst (nee, niet jeugdvriendin L., een andere). Ze is onderwijzeres op een middelbare school in Amsterdam en blijft zich, na zoveel jaar, nog altijd verbazen. ‘Mijn leerlingen vragen bijvoorbeeld serieus aan mij: Juf, wat is het Engelse woord voor random? Moest denken aan juf B. die ooit een soortgelijk verhaal had maar bij B. ging het om vissoorten: ‘Ik vroeg wel eens aan de leerlingen: noem wat vissoorten op. Dan kreeg ik rustig te horen: Lekkerbekje - Kibbeling - Scharretje.’ Haha.
Zaterdag 24-07
Man en ik reden langs de boot en ik verbaasde me ALWEER over de enorme hoeveelheid auto’s en bussen. ‘Dit is pure verkrachting van de eilanden’, snikte ik. ‘Waarom doen ze dit?’
Man wist het ook niet. Hadden het later, toen we bij Van der Kloet zaten en ik een hazelnootschuimgebakje at, over de CO2-uitstoot.
‘Ze zouden, om die uitstoot te verminderen, misschien eens kunnen beginnen met belasting op kerosine te heffen’, aldus man. ‘Daardoor worden tickets duurder met als gevolg: minder vliegbewegingen. Of ze kunnen stoppen met de verkoop van benzineslurpende SUV’s. Nu zijn ze bezig ons van het gas af te brengen en op hoge kosten te jagen terwijl in Duitsland iedereen op gas aangesloten moet worden.’
Maandag 26-07
16.10 uur. Hele dag gewerkt aan een website voor een mevrouw die coach is. Ga nu even naar stadje.
17.45 uur. Wat is het station mooi geworden.
Dinsdag 27-07
Met man en pa bij Xin Hua gegeten en daarna gescrabbeld. Pa heeft - wéér - grandioos gewonnen.
Woensdag 28-07
02.53 uur. Werd een half uur geleden wakker en kan niet slapen. Probeer nu aan palindromen te denken (woorden die je om kunt draaien, bijvoorbeeld kok. Of lepel).
03.47. Ben niet veel opgeschoten. Daad, raar, dood, lol.
Donderdag 29-07
Haalde de afwasmachine leeg en liep met stapel borden in de hand naar de badkamer. Vind dit erg zorgelijk. ‘Denk je dat er wat met me is?’ vroeg ik aan man terwijl de paniek uit m’n ogen spatte.
‘Dat weet ik wel zeker’, zuchtte hij. ‘Ren maar gauw weer naar de dokter.’
Hij zei nog net niet hypochonder maar ik hoorde het hem wel denken.
Misschien wacht ik nog maar even.
