Dagboek van de Rebele Huisvrouw

Hallo lief dagboek!

Terwijl ik dit schrijf is het 6.15 uur. Werd net wakker en kon niet meer slapen maar ik vind het te vroeg - en te donker - om op te staan. Ga nog even naar The Office kijken. Ben tot mijn grote verdriet bijna bij de laatste aflevering. Gruwelijk, ik denk dat ik dan weer opnieuw ga beginnen.

Vrijdag 18 november

Naar Parijs, naar (ex)schoonmoeder die behoorlijk ziek is. Zat aan haar bed en dacht aan de tijd dat ze met een wagen vol Franse wijn en kaas naar Nederland reed. Heb een hoofd vol fantastische herinneringen aan dat mensje, hoop dat ze gauw weer herstelt.

Dinsdag 22 november

Terug naar Nederland. Het blijft een verademing om op de Afsluitdijk te zitten en Friesland binnen te rijden. Wat heb ik vandaag geleerd: de eerste persoon ter wereld die werd geboycot heette Charles Cunningham Boycott. Daar komt het woord dus vandaan.

Woensdag 23 november

Naar stadje, bij Trekpleister shampoo gekocht. En een lippenstift. En tandpasta, en… enfin, allemaal dingen die ik niet écht nodig had. Hoorde net bij Beau dat het al VEERTIG jaar geleden is dat Thriller van Michael Jackson uitkwam! Weet je nog broertje, hoe geweldig je dat album vond? Veertig jaar…

Donderdag 24 november

Yaaaayyy, er komt een Burger King in Harlingen! Daar zaten we net op te wachten, wat fantastisch! Nog meer hamburgers en frites naar binnen stouwen, super! Nu nog een KFC en misschien dat Subway het ook weer wil proberen, dan kunnen we voorlopig weer ff vooruit. 

Oom H. kwam op bezoek, buuf Annie was wat grieperig en lag in bed.

‘Fijn dat de pensioenen omhoog gaan he?’ zei ik.

Oom H. haalde zijn schouders op. ‘Och. Het is een kleine verhoging maar dat neemt niet weg dat er schaamteloos geroofd is uit de pensioenpotten. Hoe dan ook: de VVD schijnt nog altijd de grootste partij te zijn dus het volk vindt het kennelijk lekker om bedonderd te worden, moet kunnen.’

Zaterdag 27 november

Reünie met ex-collega’s, was ontzettend leuk. Hebben enorm gelachen en veel herinneringen opgehaald. Achteraf was het bij ons ook een soort Office.

Maandag 29 november

Met dochter, die nog steeds in Madrid zit, aan de telefoon.

‘Sinterklaas is in het land’, zei ik. ‘Kom je ook? Dan gaan we je schoentje zetten, net als vroeger, weet je nog?’

Dochter zuchtte hoorbaar. ‘Ik moet gaan’, zei ze.

‘Dus geen schoentje?’ waagde ik nog een poging.

Kind gaf niet eens antwoord.

Donderdag 1 december

De laatste maand van het jaar alweer! Vriendin G belde. Rond de feestdagen is ze toch telkens weer even van slag, heeft ze elk jaar sinds haar scheiding, en dit jaar al helemaal omdat haar nieuwe vriendje laatst zijn twijfels heeft geuit over hun relatie.

‘Ik heb er helemaal geen zin in’, snikte ze. ‘Ik zie er zo ontzettend tegenop, ik vind het echt vreselijk.’

‘Weet je wat vreselijk is?’ begon ik. Ik wilde zeggen: wat pas echt vreselijk is, is dat ik met de allerlaatste aflevering van The Office begonnen ben, maar opeens had ik het gevoel dat het nergens op sloeg en ik zweeg. Dat leek me eigenlijk het beste.